| |
Ναταλία...
11-07-2008 @ 03:36 | το επισκέφτηκα το σάιτ σου είναι πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: | | anuya
11-07-2008 @ 03:53 | Νά'σαι καλά. | | heardline
11-07-2008 @ 04:26 | Έχει πολλή φιλοσοφία η κουβέντα σου αυτή και μεγάλο ως δαιδαλώδες ψάξιμο για να ζεις εν ζωή και όχι εν θανάτω. Παύει το υποκειμενικό σκέπτεσθαι εδώ να λειτουργεί, μιλάμε πλέον για αντικειμενικά πράγματα, χρειάζονται γνώσεις πέραν του εαυτού σου όπως προανέφερα. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες-παράμετροι που υπεισέρχονται στο όλο πάζλ.
Το θέμα φιλοσοφικό ως ψυχαναλυτικό, από τον Καστοριάδη ως τον Λακάν και ιδιαιτέρως δύσκολο. | | Denis
11-07-2008 @ 07:36 | Προσωπικά, φίλε μου Διογένη, προτιμώ τους κριτικούς συνοδοιπόρους γενικώς από τους οπαδούς... Η έννοια του ''οπαδού'' είναι συνυφασμένη, στη συνείδησή μου τουλάχιστον, με την ακρότητα, τον τυφλό φανατισμό και τη μισαλλοδοξία... ::yes.:: ::smile.:: | | KTiNoS
11-07-2008 @ 09:52 | EIMAI !
::wink.:: | | anuya
12-07-2008 @ 01:26 | Πράγματι, Ντενις, η λ. οπαδός μπορεί να ληφθεί ώς "τυφλός φανατισμός" κ τέτοια.
Αλλα η τύφλα είναι ο δρόμος του θανάτου, κ συνεπώς ένας οπαδός της ζωής καταδικάζει αυτήν την έννοια. Άν δέν απατώμαι, οπαδός στα αρχαία σημαίνει συνοδός, ακόλουθος, το οποίο συμφωνεί με αυτό που λές "κριτικός συνοδοιπόρος".
Αυτά που λέει ο / η ΗΕΑΡΔΛΙΝΕ, σωστά είναι, αλλα πολύ φιλοσοφικά ειπωμένα, ένας Σκωτσέζος που είχαμε καθηγητή στα αγγλικά έλεγε "philosophy is to say the most simple things in the most difficult way" = φιλοσοφία είναι το να λές τα πιό απλά πράγματα με τον πιό δύσκολο τρόπο!
Κατα τη δικήμου άποψη, η δουλειά της ποίησης είναι να λέει τα πιό δυσνόητα πράγματα με τον πιό άμεσα κατανοητό τρόπο - τουλάχιστον αυτό θέλω να κάνω, δέν ξέρω άν το πέτυχα.
Ήξερα μιά κυρία, ήξερε περισσότερα απο κείνα που έλεγε γι αυτό κ δέν μπορώ να την κρίνω, πάντως μιά φορά της πρόσφερε κάποιος ένα τσιγάρο, εκείνη του απάντησε: "είμαι οπαδός της ζωής" (γι αυτό δέν θα το πάρω).
Ένας κόκκος πρακτικής ζυγίζει όσο ένας τόνος θεωρίας. Ένας κόκκος είναι το να μή δεχθείς ένα τσιγάρο. ένας άλλος κόκκος είναι να αποφεύγεις τις τηγανητές τροφές. Κ ένας άλλος κόκκος, το να εύχεσαι "δώσεμου Θεέμου κ μένα μιά κατσίκα που να κάνει πολύ γάλα" αντί "κάνε Θεέμου να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Οι πρωτόπλαστοι το αμάρτημα που έκαναν ήταν να βρούν ευχαρίστηση σε κάποιο βλαπτικό κ ναρκωτικό φυτό (πιθανόν μήκωνα ή κάνναβι). Απο τη στιγμή που βρίσκει κανείς ηδονή σε βλαπτικά πράγματα, ακολουθεί το προπατορικό αμάρτημα, που είναι ο δρόμος του θανάτου, αυτό θα πεί το να είναι ο άνθρωπος "οπαδός του θανάτου".
Ελπίζω να ελάφρυνα τη βαριά φιλοσοφία. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
