| |
Και ειναι που καθε πρωι
με ξυπναει ο ηχος
μιας σπασμενης εξατμισης
και σηκωνομαι βριζοντας
γεματος με νευρα.
Ο θολος ουρανος
που αναπνεω με φοβο.
Και η ζεστη.
Σκουπιδι που λιωνει
η μυρωδια της ασφαλτου.
Και δεν σας το κρυβω
πως ειναι και οι ανθωποι
σαν σκουροι υπνοβατες
σε αφυσικη σταση.
Α, και αυτα τα χαμογελα
κονσερβα ληγμενη
και φατσες παρομοιες
τα ρουχα με στυλ
παγκοσμιας φιρμας.
Και ειναι τα φωτα.
Η ισως ειναι απλως
που δεν αντεχω με τιποτα
ν ακουω τσιφτετελι.
Ζωη στο χωριο
στ αληθεια ανυποφορη.
Ζωη στο χωριο
πνιγμενη στην βρωμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
