...κι αυτό για τον Αλέξη... αφού δεν υπάρχει κάτι τελευταία που ν απασχολεί περισσότερο το μυαλό μου...
[align=center]Αιώνας μοιάζουνε δυο μέρες
Στον "άρρωστο" που τη δόση του αναμένει
Στο ιστιοφόρο προσκηνώντας τους αγέρες
Που δεν αντέχει στο λιμάνι αυτό να μένει
Αιώνας μοιάζουνε δυο μέρες
Ώσπου να βγει απ' τη φυλακή ο χρόνια κλεισμένος
Στο ναυαγό που αγναντεύει απ' τις ξέρες
Που κείτεται στον ήλιο απελπισμένος
Αιώνας μοιάζουνε δυο μέρες
Στον έκπτωτο άγγελο που λύτρωση γυρεύει
Στη χέρσα γη ώσπου η βροχή μες στους αιθέρες
Ξυπνά τους πιο όμορφους ανθούς και τους μαγεύει
Αιώνας μοιάζουνε δυο μέρες και σε μένα
Μέχρι τα μάτια μου ν'αγγίξουν τη μορφή σου
Στα μάτια της ψυχής τα πονεμένα
Που αναζητούν μια αχτίδα απ' τη αυγή σου
...
Τι τύχη νά 'χεις αυτή τη γλυκόπικρη γεύση της προσμονής, όταν ο χρόνος μοιάζει να διαστέλεται....!!! Όμορφη θύμηση μου ξύπνησαν οι στίχοι σου οι όμορφοι! ::smile.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
