stixoi.info: Υγρό άζωτο (ε)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133491 Τραγούδια, 272276 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Υγρό άζωτο (ε)

Κάτι παλιότερο σβησμένο. Καλημέρες

Σήμερα.
Με θέα τον ίδιο ήλιο.
Κάτω από τον ίδιο ουρανό.
Και πάνω από σελίδες.
Ξομολογούμαστε στις διάττοντες στιγμές μας και
γράφουμε για τους πόθους και τα κοιτάγματα μας.
Για τις αμαρτίες που θα θέλαμε να κάνουμε
και για αυτές που θα θέλαμε να συγχωρεθούν.
Στριγκλιές από μολύβια που σούρνονται στο χαρτί.
Γράφουμε για το σφυρί στο κεφάλι μας που κοπανιέται σε μαξιλάρια.
Σκιτσάρουμε καραβάνια με τα θέλω μας.
Ξαπλώνουμε σαν φτέρες κάτω από ένα κοπάδι αρκούδες.
Κούφιες κουβέντες που τις παρασέρνει σαν σκουπιδάκια ο αέρας.
Οινόπνευμα που εξατμίζεται για να γιατρέψει τον πυρετό μας.
Την αρρώστια μας.
Μα σήμερα.
Θά ‘θελα κάτι να σου πω.
Μην το πάρεις προσωπικά.
Λιμοκτονώ.

Οι πλαγιές μυρμηγκιάζουν.
Ερπετά σφιχταγκαλιασμένα κατεβαίνουν τα ποτάμια.
Πρόβατα προσκυνούν το χορτάρι που τρώνε.
Βόδια μουγκανίζουν για να ακουστούν.
Σκαντζόχοιροι φοβισμένοι κουλουριάζονται κάτω από τις μουριές.
Κωφάλαλες λέξεις μιλούν και μιλούν με νοήματα άγνωστα.
Η φωτογραφία ενός σκύλου που γελάει μου γελάει.

Το μόνο εγκόσμιο γύρω μου που κινείται προς
συγκεκριμένη κατεύθυνση, είναι η σηκωμένη σκόνη.
Το μόνο άξιο αναφοράς κάποια ποίηση.
Διαβάζω την κάποια ποίηση και το άγιο τούτο ζοφερό δισκοπότηρο,
μπαίνει από τα μάτια μεταφέροντας στο κεφάλι μου τα
μικροσκοπικά καβουρόμορφα βακτηρίδια του με μεγαλοπρέπεια κηδείας.
Ψυχές που διψούν για δεήσεις κι από πάνω φτερουγίζει
ο ενσαρκωμένος πανικός του γλάρου μην τυχόν μείνει νηστικός.

Τα όνειρα λειτουργούν με κέρμα.
Ιερείς κατευθύνουν τις ψαλμωδίες και την τροφή.
Οι αστραπές απόκτησαν κανονικότητα.
Πάνω σε ένα χαλί από φύκια περπατάει η θάλασσα.
Θαύμα.
Το πλήθος εκστασιάζεται.
Έγινε θαύμα.
Βρέχει βατράχια.
Να ανάψουμε τα βεγγαλικά για τον ερχομό του σωτήρος.

Η οικουμένη συρρικνώνεται στο μέγεθος χάντρας και κροταλίζει.
Το σύμπαν ολόκληρο χώρεσε μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο.
Η ομορφιά σαπίζει σαν την μέσα μεριά της αγάπης.
Ω τι εύφοροι οι τόποι του έρωτα.
Ω τι καρπεροί οι ερωτικοί σπασμοί της ηλιθιότητας μας.
Λιβάνι μυρίζει ο τάφος μας λιβάνι και η ψυχή μας.
Χερσότοποι έτοιμοι για το υνί του σκυμμένου αγρότη οι ζωές μας.
Την σπορά ποιος την αποφασίζει.
Την συγκομιδή ποιος.
Λιμοκτονώ για μια απάντηση πειστική.
Για μια απάντηση ανέλπιστη.
Τα μάτια μου είναι γεμάτα λευκούς τοίχους.
Ο θάνατος περιτριγυρίζεται από βλαμμένες μαυροφορεμένες.
Όλα μα όλα γύρω μου κολυμπούν μέσα σε παγωμένο υγρό άζωτο.
Λιμοκτονώ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Αστεροτρόπιο (Jeny) 16-07-2008 @ 02:49	Το διαβάζω εδώ και ώρα. Τι να σχολιάσω; Μια καλημέρα μόνο.
Denis 16-07-2008 @ 03:07	Στα σπλάχνα αυτού του ποιήματος συνωθούνται και πάλλονται πολλά μερικότερα με τάσεις ατίθασης απόσχισης κι αυτονομίας... Με κορυφαίο, ίσως, όλων το μονολεκτικό: ''Λιμοκτονώ.''! Καλημέρα, Σπύρο! ::yes.:: ::theos.::
agrafos 16-07-2008 @ 03:13	ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
balistreri 16-07-2008 @ 04:07	το διάβασα σα να το έγραψε ο παραποιητής και δεν βρήκα τίποτα...
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ 16-07-2008 @ 04:57	Στιχοσύντροφοι, ευχαριστώ για τα σχόλια
justawoman 16-07-2008 @ 06:59	Ακόρεστη η πείνα Παραποιητή μου Η πείνα για κάθε τι που θα ξαναδώσει ζωή στις χαμένες σημασίες. Μακάρι να είναι έτσι πάντα Φοβού την παραίτηση Το κρατώ για επανάληψη ::kiss.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ 16-07-2008 @ 14:45	οσοι ξεγυμνοι το εχουν αυτο φιλε λιμοκτονουν γιατι τολμησαν να μη σκεπαστουν το ψευδος η αληθεια δε μενει εδω

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο