| |
Γνώση στη γνώση εμάζεψα την πρώτη της καρδιάς
Και τώρα νάμαι ψηλά στον ουρανό απάνω
Εδώ στο έσχατο,στο σύνορο το πλάνο
Της ύστερης βραδιάς
Σ’αυτό το συνορο που ο μόχθος μου στεριώθη
Αρνιέται ο νους μου πια την τάξη
Κτυπάει το σπλάχνο θέλει πράξη
Να ξεθαρρέψουν,ιεροί να βγούν οι πόθοι
Κι ισως να γινει δύνονταν στην πλήθια πάλη
Στου χρόνου τ’αντισκόμματα να γίνει αυτό το τάμα
Αν γύραθέ μου ω θάμα
Ακούγονταν η φωνή σου πάλι
Σαν παιδική φωνη στη μυστική αναγάλλια
Με μερασμένη ορμή ολοένα να με σπρώχνει
Σα για μιάν άλλη ονειρεμένη όχθη
Και για μια νέα ζωή αγάλλια –αγάλλια
Αν μονο λεω ακούγονταν βαθιά κι ολογυρα μου
Στο πιο αψηλό θρονιάζοντας κλωνάρι
Μ’ενα λιτό αναστάσιμο τροπάρι
Η άγια σου βοή αδόκητα ω χαρά μου..........
Αχ ! με την πνοή του ανέμου, έλα
Χωρίς αναβολή απ’την Ελλάδα ή από αλλού
Ελα και παρε μου το νου
Ιερή μεγάλη κι ατέρμονη μου τρέλλα
Σπατάλα μου,τηρώντας εντολή,όλη μου τη σοφία
Με πληθώρα για μιά αθάνατη ώρα
Για μιά νύχτα καρποφόρα
Γαλήνια και θερμή απο μαγεία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
