| |
Κι αν ήμουνα σαν τους αποδημητικούς αιτούς
Που σε μιαν Άνοιξη μπορούνε
Να ταξιδέψουν την Ελλάδα ,Ευρώπη κι Αμερική
Κι αν τα πατήματα μου ηταν κάποτε
Σαν των θαλασσινών που αφου αρμενίσανε καιρό τον ωκεανό
Ακόμα νιώθουν κατω απο τα πόδια τους τα βουνοκύματά του
Συμμαζεμένος στον εαυτό μου θα ετοιμαζόμουνα να ορμήσω
πιο πέρα απ’ολους τους κλειστούς ρυθμούς του κόσμου
το μερτικό μου να γυρέψω απ’τους δικούς σου ουρανούς
Τάχα γιατι το ανάβαλα το μέγα βήμα;
Μα τώρα λέω που εσυ μου άνοιξες το δρόμο
Με πάτημα χορού στα ερέβη μου προχωρώντας
Τα σκοτη του θανάτου αργοπατώντας
Τραβώ για τα προπλάσματα μιας νέας ζωής που θάρτει........
Τωρα πια δεν φεύγω απο κοντά σου
Γιατι εχω κάμει απ’ την καρδιά μου
Για να χορεύεις έρωτά μου ενα αλώνι
Και με κλειστά τα βλέφαρα σε αγναντεύω
Να μπαίνεις στο μυστικό χοροστασιό πιασμένη
Και σε κυττώ με σφαλισμένα μάτια
Και δε χορταίνω δε χορταίνω να σε βλέπω
Ολοένα να χορεύεις το συρτό πα στη καρδιά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
