| |
Κάθε βράδυ κλείνομαι στου δωματίου μου το σκοτάδι
Σκέφτομαι και ονειρεύομαι, στεναχωριέμαι μα συνέρχομαι
Κόβω κομμάτια τι καρδιά μου όταν σκοτώνω τα όνειρα μου
Φοβάμαι τόσο τι σκιά μου γιατί κοιτάει την ματιά μου
Φοβάμαι τόσο τα όνειρα μου γιατί πληγώνουν τη καρδιά μου
Και η φαντασία μου πετάει
δικούς της κόσμους πάντα φτιάχνει
μα όλη πάνω στην ακμή τους
υπέστοντε την παρακμή τους
και όλο γκρεμίζονται και χάνονται μέσα στου κόσμου τα συντρίμμια
ο κόσμος χάνετε και αυτός δεν υπάρχει πληθυσμός
δεν ακούγονται ομιλίες
και του κόσμου οι κακίες
δεν υπάρχουν προδοσίες
δεν υπάρχουν αδικίες
ένας κόσμος νεκρωμένος
στην κακία του χαμένος
και ένα σχίσιμο του κόσμου
στο κέντρο του ανόητου πολιτισμού του
κρύβει μέσα θεωρίες και ανόητες συνομωσίες
σαν το κουτί της Πανδώρας ο εγκέφαλος του ανθρώπου
που για να κάνει το δικό του
χρησιμοποιεί μόνο το άχρηστο μέρος στο μυαλό του
και αποδίδει τα σωστά με ευαγγέλιο τα λεφτά
ένας κόσμος που πλανάτε
την αλήθεια του φοβάται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
