| |
Και σαν απόκαμε η μέρα
γέμισ'ο ουρανός φοβέρα
νύχτα μου απλώθηκες βαριά
μ'ένα φεγγάρι στα σκαριά
Μα στ'όνειρο που ζούσε,τώρα
μια ανατολή η κάθε μπόρα
απ'της καρδιάς τα περασμένα
φύλαξες κάτι και για μένα
[B]Πάλι στα ίδια να γυρνάω
να μας θυμάμαι να πονάω
γεννιούνται οι νύχτες μακριά μου
πεθαίνει κάτι απ'τα όνειρά μου[/B]
Και σαν το δείλι μας πλακώσει
τί του απέμεινε να δώσει
μόνο μας παίρνει αγκαλιές
σκαλίζοντας πληγές παλιές
Στάχτες που κράτησαν τα χρόνια
'σκάσαν οι αγάπες σαν μπαλόνια
βοριάς φυσά κι έφερε κύμα
που σε κρατάω είναι κρίμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
