stixoi.info: Το ονομα σου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το ονομα σου

Βαθιά κοιλάδα μυστική,η πλέρια σου αγκαλιά
Γοργή ριπή κι άλλη ριπή μελιού αναδίνει ευωδιά
Τόσο είναι ποτιστικός των αρωμάτων και γλυκός ο δείπνος
Ολόδροσα τα βλέφαρα κρατεί ο στοχασμός ,δεν τα ζυγώνει ύπνος
Ατέλειωτο εδώ και κεί συμπόσιο με κερνάει
Αμολητή βουβή αστραπή στο λογισμό μου που ξεσπάει

Όλο μεμιάς το μυστικό της μούχει απάντεχα δειχτεί
Του αράδεισου η θύρα για μένα έχει ανοιχτεί
Μιά άσωτη παλικαριά μου ξυπνάει στα στήθη
Της πλάσης η δροσιά κι η λεβεντιά στα σωθίκα μου λές κι εχύθη
Να με ισκιάσει πιά,ένας κόσμος δεν βολεί
Όλα ειναι έκσταση κι λόγος κι η σιωπή

Είσαι εσύ που δεν σε γνώριζα,τρεμάμενη καρδιά
Το φτερούγισμα το πρώτο,η ανείπωτη χαρά
Και μου ξανάνθισε η ψυχή που δεν την μέρασα ποτέ μου
Παρά μονάχα με τα λούλουδα και τις πνοές του ανέμου
Τη νύχτα αυτή που έγινε τ’άρρητο το θάμα
Και το χαμόγελο ήταν ένα και το κλάμα

Και με συντρόφεψες ,μόνο στη σκέψη μου κρυφά
Και χτύπαγε η καρδιά βαθιά πολύ βαθιά
Σε μιά γιγάντια ταραχή πως μου σκίρτησαν τα σπλάχνα
Απο τα χείλη μου χλωμή δεν έβγαιν’άχνα
Και δεν απόμενε για μέ,πίσω απο κάθε πάτημα σου
Παρά να ξέρω αγαπημένη ποιο είναι τ’όνομά σου..........


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

santana 21-07-2008 @ 00:51	Και με συντρόφεψες ,μόνο στη σκέψη μου κρυφά Και χτύπαγε η καρδιά βαθιά πολύ βαθιά .. Είναι η αρχή και η απαρχή του τέλους..Τέλειο. ::up.:: ::theos.::
kornos29 21-07-2008 @ 01:01	καλημερα φιλε αντη απο την πρωτη λεξη μεχρι την τελευταια ειναι εξεραιτο ::up.:: ::up.:: ::up.::
φραγκοσυριανος 21-07-2008 @ 02:06	Είσαι εσύ που δεν σε γνώριζα,τρεμάμενη καρδιά Το φτερούγισμα το πρώτο,η ανείπωτη χαρά Και μου ξανάνθισε η ψυχή που δεν την μέρασα ποτέ μου Παρά μονάχα με τα λούλουδα και τις πνοές του ανέμου Τη νύχτα αυτή που έγινε τ’άρρητο το θάμα Και το χαμόγελο ήταν ένα και το κλάμα ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Ναταλία... 21-07-2008 @ 04:15	Είσαι εσύ που δεν σε γνώριζα,τρεμάμενη καρδιά Το φτερούγισμα το πρώτο,η ανείπωτη χαρά Και μου ξανάνθισε η ψυχή που δεν την μέρασα ποτέ μου Παρά μονάχα με τα λούλουδα και τις πνοές του ανέμου Τη νύχτα αυτή που έγινε τ’άρρητο το θάμα Και το χαμόγελο ήταν ένα και το κλάμα ¨Ολο θαυμάσια δοσμένο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Helene52 21-07-2008 @ 04:40	Με όλους τους επάνω και εγώ θα συμφωνήσω!!!!! Καταπληκτικό !!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
agrafos 21-07-2008 @ 09:41	ΑΠΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ Τ,ΟΧΕΙΣ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο