Η ζωή τρελοκομείο
που έχει χρώματα θολά
πόσο μοιάζει με τοπίο
και με δράμα του Ζολά
Η ζωή πικρό αστείο
που δεν είπαμε καλά
τρώει ο σκύλος το θηρίο
και εμείς ζήσαμε καλά
[B][I]Με το γέλιο του παλιάτσου
ψάχνομαι γυρνοβολώ
βόλτα κάνω στην Κολιάτσου
σαν παιδί χοροπηδώ
με την τέχνη του κομπάρσου
κρύβω πως αιμορραγώ
παραβγαίνω στη σκιά σου
κι όμως δεύτερος θα βγώ[/I][/B]
Συνέχισε, Βαγγέλη, μην σταματάς! Γιατί όσα δεν κρατάς στο μυαλό σου βγαίνουν πολύ ποιητικά. ::wink.:: Ενδιαφέρον οπτική γωνία, ο Ζολα όμως...τι σχέση έχει;
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
