| |
τα παραθύρια της ψυχής μου άνοιξα
ώρα που έπαιρνε να χάνεται το φως της μέρας
και αφέθηκα ξανά στη γοητεία των ταξιδιών
που μου χαρίζει κάπου – κάπου η φαντασία.
και παραδόθηκα ψυχή μαζί και σώμα
στην ηδονή της διαφυγής από τα τετριμμένα…
και ως δια μαγείας –λες-
τα αινίγματα αυτοκτόνησαν, τις λύσεις μαρτυρώντας
κι οι σφίγγες που εξεβίαζαν τον ύπνο με διλήμματα
μαρμάρωσαν στους κίονές τους πάνω
και πέτρωσαν οι γλώσσες τους και χάθηκε η λαλιά τους
κι ας ήταν για αιώνες το φόβητρο κάθε θνητού
που έψαχνε την αλήθεια….
κι ενώ ήμουνα δεμένος χειροπόδαρα
ελευθερώθηκα θαρρείς με τρόπο μαγικό
άλυτους κόμπους λύνοντας
και γόρδιες αλυσίδες….
τόσο απλό ήτανε λοιπόν;
τόσο εύκολα μπορούσα να γλιτώσω
από τα δόκανα των δίγλωσσων στομάτων
και των ιανόμορφων μορφών;
μονάχα με μιαν άφεση του νου
να ταξιδέψει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
