Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μιθριδατίζοντας τα καρφιά του κόσμου
 
Και ο ουρανός έσυρε φωνή και ράγισε,
έγινε θρύψαλα στο αντάμωμα της σιωπής
με την οργίλη δύναμη των κορμιών
αγκιστρωμένη στην αφθονία του γέλιου.
Περιφρουρώ την γενναιοδωρία του αυτόχειρα
μπρος στη στενότητα του συγκεκριμένου,
περιδένω το κλάμα του νεογέννητου
γνωρίζοντας πως μιθριδατίζει με την αγάπη
και αφυπνίζω την ανακούφιση της μαίας
ψιθυρίζοντας της πως:
«τα ίχνη του κόσμου είναι καρφιά
που ρίζωσαν και στάθηκαν
ως πέταλα αιώνιας ομορφιάς μέσα μας
και πως το γέλιο ενός παιδιού,
που το ορίζει μόνο η χαρά και το κλάμα μιας καινούριας αναπνοής,
ισούται με ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε»

Νεφέλη Σμίχελη


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γιατί εμείς, εκεί που αγαπάμε, γινόμαστε αχνός (Rilke)
 
αυγουστης
23-07-2008 @ 14:38
Αυτό το "μιθριδατίζοντας" πολύ μου άρεσε!
Την καλημέρα μου! ::theos.:: ::smile.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-07-2008 @ 15:16
καταδικασμένοι δηλαδή...
όμορφο
Flake
23-07-2008 @ 16:41
*Καλημέρα Αυγουστη

*Αστεροτροπιο, καταδικασμένοι να βιώνουμε τον πόνο της ομορφιάς...
την καλημέρα μου
agrafos
24-07-2008 @ 11:00
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Flake
24-07-2008 @ 14:39
agrafe χαίρομαι που σου άρεσε
Κουνούπι
12-08-2009 @ 06:49
«τα ίχνη του κόσμου είναι καρφιά
που ρίζωσαν και στάθηκαν
ως πέταλα αιώνιας ομορφιάς μέσα μας
και πως το γέλιο ενός παιδιού,
που το ορίζει μόνο η χαρά και το κλάμα μιας καινούριας αναπνοής,
ισούται με ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε»

δεν έχω λόγια... ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο