χρηστος καραμανος
25-07-2008 @ 00:10 | Δροσοσταλίδες της αυγής η θύμησή σου
Κι ένα φεγγάρι λησμονιάς μέσα στο χρόνο.
΄Αγνωστο άκουσμα ο ήχος της φωνής σου
Και η μορφή σου στου μυαλού την πλάνη μόνο!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΞΙΦΙΟΥΛΑ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Spartinos
25-07-2008 @ 00:23 | Εξαιρετικο!!!!
Νικη καλημερα | |
χάρης ο κύπριος
25-07-2008 @ 00:28 | Διαμάντι το ποίημά σου !
Ευχαριστώ για την αφιέρωση...καθότι κυνηγός...
Καλημέρα Νίκη ! | |
swordfish
25-07-2008 @ 01:02 | Θα ήθελα απλά να πω, πως είναι απόλυτα θεμιτό κάποιος να μεταφέρει κάτι που του αρέσει στην όποια σελίδα του στο internet, είναι όμως απόλυτα αθέμιτο να μην αναφέρει ποιος υπογράφει το κείμενο ή το ποίημα καθώς και τις πηγές του, από που δηλαδή το δανείστηκε, π.χ. ''από το stixoi.info''! Για να μην πω ότι το απόλυτα θεμιτό είναι η προσωπική άδεια του δημιουργού! Αυτά στιχοφιλαράκια για όσους δεν γνωρίζουν!
Καλό Σ/Κ σε όλους!! | |
kornos29
25-07-2008 @ 01:10 | ΄Όμως δεν ήμουν ούτε όνειρο, ούτε αλήθεια,
Ήμουνα φαίνεται για σένα ένα παιχνίδι,
Και κάθε λέξη σου ειπωμένη από συνήθεια,
Ή κάποιο διάλειμμα στου νου σου το ταξίδι!
κι ομως δεν εισαι ονειρο εισαι αληθεια νικη-αννα και γραφεις διαμαντια | |
kleisto parathyro
25-07-2008 @ 01:15 | Νιάννα,
ακρη βγάζεις καλή μου αμα σημερα σου χτυπησουν το σπιτι κλεφτρόνια και σου σηκώσουν οτι εχεις και δεν εχεις?
Εδω τα πράγματα ειναι ακόμα χειρότερα αλλα τόση καταντια και πνευματική εξαθλίωση δεν περιμενα να τη δω.
ειναι καιρός... να φεύγουμε απ'αυτή τη χωρα ....
τι άλλο να πώ?
| |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
25-07-2008 @ 01:18 | ΄Όμως δεν ήμουν ούτε όνειρο, ούτε αλήθεια,
Ήμουνα φαίνεται για σένα ένα παιχνίδι,
Και κάθε λέξη σου ειπωμένη από συνήθεια,
Ή κάποιο διάλειμμα στου νου σου το ταξίδι!
Το ρεφρέν σου μου άρεσε περισσότερο Νίκη
γιατί είναι πιο καθημερινό πιο ανθρώπινο...
πιο πιασάρικο ρε γαμότο. ::up.:: | |
ΚΡΙΤΙΚΟΣ
25-07-2008 @ 01:58 | ΚΑΙ ΚΟΥΠΛΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΛΛΑΚΑΙ ΤΟ ΡΕΦΡΕΝ.....ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ...... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
CHЯISTOS P
25-07-2008 @ 02:06 | Νιάννα, μπήκα στο πειρασμό να χρησιμοποιήσω το μέτρο και την κατάληξή σου (με όλο το θάρρος) :
Ότι κι αν είδες, είναι μόνο η επίχρισή μου
κι ότι μου βγήκε, σαν δραπέτης, απ’ τον πόνο,
θα δεις πολλά, μα μόνο αν θες, στην προίκισή μου
αν και πολλά έχουν χαθεί μέσα στον φθόνο !
Κρύβω τις χάρες, φυλακτό, στα έγκατά μου
κι είναι η ψυχή μου σαν μια άγρια ανεμώνη
που τιθασεύει τα σφοδρά αισθήματά μου
και μια λέξη : «Σ’ αγαπώ !» τα ημερώνει !
Όμως δεν γύρεψα στον πόνο μου βοήθεια
γιατί το ήθος μου δεν είχε αντικλείδι
έκλεισα πάθη μοναχά μέσα στα στήθια,
μα τα κουρσέψαν οι καημοί, και τούτα ήδη..
-.-
Την καλημέρα μου !
| |
Ελένη Καιγή
25-07-2008 @ 02:14 | Καλμέρα Νίκη Άννα και ευχαριστώ για το τραγούδι σου. Πολύ μου άρεσε! | |
 |
