| |
[font=candara][align=center]Ανοίγω ένα ξεχασμένο από καιρό βιβλίο
Είχε για σελιδοδείκτη μια φωτογραφία
Επίτηδες ασπρόμαυρη
Για να μοιάζει το χθες πιο μακρινό
(Κοροιδεύοντας τους εαυτούς μας.)
Οι λέξεις είχανε πια σβηστεί
Η υπογραφή όμως διαγραφόταν ακόμα
Ήταν ένα «με αγάπη»
7 γράμματα
Κι ένα κενό
[I] «το σ’αγαπώ είναι μεγάλη λέξη μικρούλα, να μην τη λες αν δεν είσαι σίγουρη»[/I]
Έρχονται σκόρπιες αναμνήσεις στον νου
Ένα είναι πλέον σίγουρο
Πως και τα γράμματα
Αργά
Ή
Γρήγορα
Θα σβηστούν.
Το κενό θα μείνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
