Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ω Αθάνατη
 
Στα σπλάχνα τώρα αναβρά σα χάδι η ηρεμία
Του κορμιού σου που μ’έδωσε αισθήσεις γαληνές
Η βούληση μου κι η ψυχή μπρός στη ζωή είναι μία
Κι είν’η καρδία θερμή και φωτεινή απ΄τις ατίμητες χαρές

Ω αθάνατη δεν ήπια εκεί που πίνει η αγέλη
Σ’άδειας που σέρνεται ζωής το χνάρι ταπεινή
Μα με τα χείλη μου αγγίζοντας το μέλι
Σκήπτρο στύλωσα άσειστο στο νού την ηδονή

Στην άγια δίψα μου δεν απλώσες νεφέλη
Ολόμελο με πότισες ξέχωρο δροσισμό
Κι η πέτρα ανάβρυσε πηγή κι έδωσε η πέτρα μέλι
Άσβυστη αγρύπνησε φωτιά στης νιότης το βωμό

Με γλώσσα πύρινη μόνο Εσέ φωνάζω τώρα
Κι ως όρθρος η λαχτάρα μου ,αργά χωρίς ορμή
Κρυφοκυλάει στις φλέβες μου με πληθώρα
Με δυο φτερά ζυγιάζοντας αιώνια το κορμί

Κι όλο λαμπρότερα φωτίζει όσο για σέ ανεβαίνει
Γλυκό αχτιδοβόλημα σαν άστρο γελαστό
Τι απ’τη χάρη του,απ’τη χάρη σου ιερά πλημμυρισμένη
Πιά ξεχειλάει στο πνεύμα μου πασίχαρα μεστό



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
kornos29
28-07-2008 @ 01:02
απεχτο φιλε αντη
sevax
28-07-2008 @ 01:07
Στην άγια δίψα μου δεν απλώσες νεφέλη
Ολόμελο με πότισες ξέχωρο δροσισμό
Κι η πέτρα ανάβρυσε πηγή κι έδωσε η πέτρα μέλι
Άσβυστη αγρύπνησε φωτιά στης νιότης το βωμό

καταπληκτικό!!!! ::theos.::
Helene52
28-07-2008 @ 01:19
Κι όλο λαμπρότερα φωτίζει όσο για σέ ανεβαίνει
Γλυκό αχτιδοβόλημα σαν άστρο γελαστό
Τι απ’τη χάρη του,απ’τη χάρη σου ιερά πλημμυρισμένη
Πιά ξεχειλάει στο πνεύμα μου πασίχαρα μεστό
Καταπλητικό !!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα ΠΟΙΗΤΗ
Ιππαρχος
28-07-2008 @ 01:30
Με Ελένη, πάντα, 100% Πόσο μου έλειψε η ποίησή σου!
marilitsa86
28-07-2008 @ 01:46
τελειο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
Ναταλία...
28-07-2008 @ 03:30
Ω αθάνατη δεν ήπια εκεί που πίνει η αγέλη
Σ’άδειας που σέρνεται ζωής το χνάρι ταπεινή
Μα με τα χείλη μου αγγίζοντας το μέλι
Σκήπτρο στύλωσα άσειστο στο νού την ηδονή

εξαιρετικό ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
Xωρολάτρης
28-07-2008 @ 03:51
Αφόρητα κουραστικό και πομπώδες ...έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά τις περισσότερες φορές..και στην ποίηση..
agrafos
29-07-2008 @ 13:16
::theos.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο