Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Χρόνος περνάει
  Αληθινή αγάπη,είναι αυτή που αντέχει στον χρόνο...
 
Στα χαμόκλαδα τ'ουρανού,
στης γής τ'αποθημένα,
μια θάλασσα κυλάει παντού...
στο βάθος του πυθμένα.

Τα σύννεφα από ψηλά,
κοιτούν αγριεμένα,
της θάλασσας τη σκοτεινιά,
το θλιβερό της βλέμμα...

Και πέφτοντας οι στάλες τ'ουρανού,
μοιρολογούν μπροστά της,
για μια αγάπη μακρινή
που πέθανε κοντά της.

Η ζωή κυλάει αργά,
σαν ένα της ρυάκι...
στεγνώνει κάθε της σταλιά,
σκοτώνει τη καρδιά της.

Σκοτώθηκε κι ο έρωτας,
στα πρώτα τα σκαλιά της
προτού προλάβει ν'ανεβεί
στον λόφο της καρδιάς της.

Κι ο έρωτας ο άγγουρος,
πετιέται κεί στην άκρη
και ρίχνει άθελά του
το πρώτο του το δάκρυ.

Σα σύφουνας περνά ο καιρός
και πίσω δε γυρνάει πάλι.
Χάνεται έτσι ο ερωτισμός,
ξεχνιέται κι η αγάπη.

Κι ο ένας απ'τον άλλο μακριά
ζούν στην άλλη άκρη.
Ποθούν να ξαναφέρουν πίσω,
της νιότης τους τη χάρη.

Και κάθεται η γριά εκεί,
στην άκρη του τζακιού της,
θυμάται την αγάπη της,
στο βάθος του μυαλού της!

Κι ο γέρος ο κακόμοιρος,
κοιτάζει λυπημένος...
τον σκοτεινό ουρανό
πού'ναι φουρτουνιασμένος.

Μόνοι κι οι δύο κάθονται
στα τελευταία χρόνια
προτού πεθάνουν και χαθούν,
της άνοιξης τ'αϊδόνια.

Έτσι περνά ο καιρός,
και πίσω δεν γυρνάει
σα σφαίρα στριφογυρνά.
Περνάει,όλο περνάει...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η ζωή μου είναι μια ανάμνηση...και η πένα...η λήθη της!
 
χρηστος καραμανος
31-07-2008 @ 07:17
Κι ο γέρος ο κακόμοιρος,
κοιτάζει λυπημένος...
τον σκοτεινό ουρανό
πού'ναι φουρτουνιασμένος.
ΠΟΛΛΗ ΩΡΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΛΑΙΔΗ!!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
31-07-2008 @ 08:02
Έτσι περνά ο καιρός,
και πίσω δεν γυρνάει
σα σφαίρα στριφογυρνά.
Περνάει,όλο περνάει...

κι αλοίμονο στον που πονά
κι ακόμα δεν ξεχνάει. ::up.:: ::kiss.::
ψιτ-ψιτ
31-07-2008 @ 08:04
::smile.:: ηταν λιγακι μεγαλο
αλλα...ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ::cool.::
nuxtolouloudo
31-07-2008 @ 09:14

Στα χαμόκλαδα τ'ουρανού,
στης γής τ'αποθημένα,
μια θάλασσα κυλάει παντού...
στο βάθος του πυθμένα.

Τα σύννεφα από ψηλά,
κοιτούν αγριεμένα,
της θάλασσας τη σκοτεινιά,
το θλιβερό της βλέμμα...

Πολύ όμορφα γραμμένο!!
Πολύ καλό!!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
agrafos
31-07-2008 @ 11:28
::up.:: ::up.:: ::up.::
messie_21
31-07-2008 @ 12:32
Υπέροχο! ::love.::
Ιππαρχος
31-07-2008 @ 13:01
Πολύ όμορφο Αλεξάνδρα. Και 100% σύμφωνος με τον υπότιτλό σου!
zennoula
31-07-2008 @ 13:17
::kiss.:: ::love.:: ::kiss.::

mprabo mikroyli
adespotoi
01-08-2008 @ 00:55
Τη καλημέρα μου και καλό σου μήνα.
Η αγάπη μπορεί να υπάρξει μέχρι τα βαθιά γεράματα, παρά
τα όσα προβλήματα, εύχομαι να τη βρεις στη ζωή σου. ::yes.:: ::smile.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο