Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ανηφόρί μου
 Καθ'ομολογία...
 
Το ανηφόρί μου θα πάρω κατά πόδας
χνάρι το χνάρι των Μουσών να αφουγκραστώ
Θα αφήσω πίσώ μου αυτούς ήρθαν ρωτώντας
ποιος είμαι άραγε και πού τάχα πατώ.

Θα’ναι το πόδί μου πλοκάμι της ψυχής μου
μικρή προέκταση μεγάλης πεθυμιάς,
Να με πηγαίνει εκεί που πήγε ο εραστής μου
εκεί που κρύφτηκε ο πόνος ο φονιάς.

Κι όταν θα φτάσω στα σκαλιά κι ο δρόμος λείψει
θα’χω γνωρίσει της ζωής μου το σκοπό
Μια-μια θα σβήνεται του ονείρού μου η τύψη
κι εγώ την πόρτα του Θεού θε’να χτυπώ

Αυτός θ’ ανοίξει, πλέριο φως θα με τυλίξει
κι έξω απ’ το πόμολο του έβδομου ουρανού
Mονάχα κάτι θ’ακουστεί κι ίσως να τρίξει...
θα’ναι το σώμά μου πια ξέχωρο απ’το νου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Ιππαρχος
02-08-2008 @ 14:07
Αυτός θ’ ανοίξει, πλέριο φως θα με τυλίξει
κι έξω απ’ το πόμολο του έβδομου ουρανού
Mονάχα κάτι θ’ακουστεί κι ίσως να τρίξει...
θα’ναι το σώμά μου πια ξέχωρο απ’το νου.

Μπράβο Αθανασία, μπράβο κοπέλλα μου!
nuxtolouloudo
02-08-2008 @ 14:17
Είναι Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ! ! ! !
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!
Είναι υπέροχος ο τρόπος γραφής σου!!
Ξεχωριστός!!
::up.:: ::yes.:: ::up.::
Helene52
02-08-2008 @ 15:15
Αυτός θ’ ανοίξει, πλέριο φως θα με τυλίξει
κι έξω απ’ το πόμολο του έβδομου ουρανού
Mονάχα κάτι θ’ακουστεί κι ίσως να τρίξει...
θα’ναι το σώμά μου πια ξέχωρο απ’το νου.
Πολλά θαυμαστικά και υποκλίσεις !!!!
Εξαιρετικό !!!!! Μπράβο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ελένη Καιγή
02-08-2008 @ 16:45
Μπράβο Αθανασία! Το χάρηκα!
νετη541
02-08-2008 @ 21:51
Λες να τρίζουμε όντως;...όμορφο ήταν...κι ένα όνομα όλο υποσχέσεις... ::smile.::
agrafos
02-08-2008 @ 22:33
::theos.:: ::theos.:: ::up.::
Tikalouba
02-08-2008 @ 23:14
Habemus Athanasiam! ::up.:: Καλώς ξανα-όρισες (αργώ αλλά τα πιάνω...) και καλώς να μας ξανα-ορίσεις με την καταπληκτική γραφή σου! ::yes.::

Να σαι καλά Αθανασία!!
::hug.::
poetryf
03-08-2008 @ 00:49
Δημήτρη μου, νυχτολούλουδο, Ελένες μου, άγραφε (!)... Ένα πολύτιμο ευχαριστώ με την αγάπή μου σας στέλνω!!!

Νέτή μου: Το αν "τρίζουμε" εν τέλει ή όχι δεν είναι κάτι που μπορώ να στο απαντήσω ακόμη καθότι...εν ζωή ευρίσκομαι ακόμη! :)))
Πιστεύω όμως ότι την ώρα εκείνη που η Ψυχή αποκόπτει τον γόρδιο δεσμό της από τη φυλακή του σώματος
το αλληγορικό τρίξιμο δεν θα λείπει.

Χάρή μου! Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα.. Να μου προσέχεις!

Παντελή μου... Αδελφέ μου, πιστεύω πως εσύ με καταλαβαίνεις χωρίς να μιλήσω.

Μια ::hug.:: για τον καθένα ξεχωριστά!!!
Ιχνηλάτης
03-08-2008 @ 02:35
""Πότισε, Αθανασία μου τους διψασμένους""

Θυμάσε;;
















poetryf
03-08-2008 @ 02:42
Θυμάμαι Δημήτρή μου, θυμάμαι..
Μα για να σβήσει η δίψα του καθενός μας δεν αρκούν μόνο οι στίχοι...
Αγων μεγάλος, αγων δικός μας.
Κάθε βήμα κι ένα γιατί.
Γιατί...
Αχ βρε Δημήτρη μουυυυυυ!!!! ::hug.::
nikodo
03-08-2008 @ 12:35
υπάρχει κάθαρση άραγε ? υπάρχει λυτρωμός?

Κι όταν θα φτάσω στα σκαλιά κι ο δρόμος λείψει
θα’χω γνωρίσει της ζωής μου το σκοπό ?????????????

λες να 'ναι αλήθεια αυτά που γράφουνε οι ποιητές?
μην είναι απλά το δεκανίκι μας για τ' ανηφόρι ?

αχ Αθανασία τι να μας περιμένει άραγε?

οσο για το δικό σου ανηφόρι ....συνάντησες ήδη τη μούσα της ποίησης .... ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο