| |
Έδιωξε την τεχνητή μύγα πού ‘βρισκε πάντα ‘την ώρα’ για να καθίσει πάνω του. Από τότε που ‘χε μάθει για όλα αυτά ένα βάρος προστέθηκε στους ώμους του. Το χαρακτηριστικό τούτης της τραγωδίας ήταν ότι έμενε αφανής. Ότι ήταν ύπουλη, υπόγεια. Χάθηκαν τόσοι άνθρωποι και κανείς δεν τους θρηνεί γιατί κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Κατάφερναν να αντικαθιστούν τους ανθρώπους με σωσίες, αυτά που εκείνος ονόμαζε ‘Άλιεν’ και αυτοί έπαιρναν μετά απ’ αυτό την θέση του πατέρα , του συζύγου, του αδερφού… Ήταν όντα που δεν ήταν τελείως ανθρώπινα. Κάποια τροποποίηση είχε γίνει στο γενετικό τους υλικό. Εκπαιδεύτηκαν για να κάνουν το κακό. Θεέ μου! Ποιος θα το πιστέψει; Δεν είναι αυτός ο λόγος που διέφυγε απ’ όλους κάτι που γινόταν κάτω απ’ την μύτη τους για χρόνια, μπρός στα (τυφλά) μάτια τους;
Ο Ντάνυ προσπάθησε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Κάτι θα υπήρχε που να μπορεί να γίνει. Μόνο που αυτός έδινε την καθημερινή μάχη της επιβίωσης, να κρατηθεί δηλαδή πάνω απ΄ τα κύματα σ’ αυτό το φουρτουνιασμένο τοπίο. Η φυσιολογική ζωή του φαινόταν πια όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Όχι πως δεν είχε χαρά στη ζωή του. Για κείνον μικρές στιγμές απλής καθημερινότητας έμοιαζαν θαύμα. Για παράδειγμα οι ώρες που περνούσε με τους φίλους του ή που απλά ήταν τόσο καλά που ρουφούσε σταλαγματιά σταλαγματιά κάθε ασήμαντο μα αληθινό κομμάτι ζωής. Κι εδώ που τα λέμε μάθαινε να ζει σ’ αυτήν τη δραματική εποχή της ιστορίαςπατώντας με το ‘να πόδιστη γή (και τα’ άλλο στην άβυσσο). Μάθαινε τι είναι ‘μικρό’ και τι ‘μεγάλο’. Πιο πολύ από κάθε άλλη φορά το ‘ τι αξίζει’.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
