| |
balistreri
04-08-2008 @ 03:29 | ποιον; | | Άθη Λ.
04-08-2008 @ 03:29 | τον 18 | | balistreri
04-08-2008 @ 03:57 | και πως φτάνει στον 18;
δεν ξεκινάει απ’ το 1; | | Άθη Λ.
04-08-2008 @ 04:03 | Υπάρχει ένας μύθος για τη δεκαοχτούρα:
Παλιά, σε μια μικρή περιοχή, ζούσε μια μητέρα με τα 18 παιδιά της. Μια μέρα, έπρεπε να πάει στην πόλη κι έτσι άφησε τα παιδιά της με μια απ' τις φίλες της. Όταν γύρισε απ' τα ψώνια βρήκε τη φίλη της σκοτωμένη και τα παιδιά της έλειπαν. Κάποιος τα είχε αρπάξει. Τότε η μητέρα, έγινε πουλί που ονομάζεται : "Δεκαοχτούρα". Κάθε νύχτα στα έρημα μέρη, ψάχνει τα παιδιά της, φωνάζοντας, τον αριθμό δεκαοχτώ. Οι άνθρωποι λένε πως όταν βρίσκει κάποιον προσπαθεί να ζητήσει βοήθεια λέγοντας και ξαναλέγοντας τον αριθμό των παιδιών της (=δεκαοχτώ).
| | balistreri
04-08-2008 @ 04:08 | ας βρει πρώτα το ένα και μετά ψάχνει και τα άλλα 17... | | Άθη Λ.
04-08-2008 @ 04:12 | Το κελάδημά της μοιάζει με το συλλαβισμό του αριθμού δεκαοχτώ, γι' αυτό πήρε το όνομα δεκαοχτούρα. ::wink.:: | | Ναταλία...
04-08-2008 @ 05:39 | Εγώ πρώτη φορά ακουσα αυτη τη ιστορία αλλά η μια είναι σωστή η άλλη ειναι συνκλωνηστηκές και οι δύο ::yes.:: ::yes.:: | | ΛΕΩΝ36
04-08-2008 @ 08:12 | Καλησπέρα και καλή βδομάδα.
Συμφωνώ με τη Ναταλία. Συγκλονιστικές και οι δύο εκδοχές του μύθου.. | | anuya
05-08-2008 @ 00:55 | Άμα σας αρέσουν τα παραμύθια ξέρω κι άλλο ένα, μιά πεθερά δυνάστευε τη νύφη, την έστειλε με 18 φραντζόλες στο φούρνο, τις έφερε πίσω ψημένες, αλλα η πεθερά έλεγε οτι ήταν 19. Όχι, 18 ήταν, έλεγε η νύφη. 19 ήταν, τί το έκανες, το έφαγες, έλεγε η πεθερά.¨Όχι, 18, έλεγε η νύφη, επέμενε η πεθερά, κ για να γλυτώσει απο την τυράννια ο Θεός έκανε τη νύφη πουλί που ακόμη επιμένει 18 γιατί την πνίγει το δίκιο.
Αλλα δέν ήθελα να δώσω τίποτε απο αυτά. Εμείς οι άνθρωποι καταγινόμαστε όλο με αριθμούς, ενώ είναι γνωστό πως όσους αριθμούς κ να λογαριάσουμε, είναι λίγοι μπροστά στο άπειρο. Η δεκαοχτούρα υποτίθεται οτι ξέρει μόνο έναν αριθμό. Περίμενα να μου πείτε οτι δέν ξέρει ούτε κι εκείνον. Τα πλάσματα του Θεού δέν ξέρουν αριθμούς κ δέν σκοτίζονται. Ο άνθρωπος που ξέρει αριθμούς κ σκοτίζεται, πάλι είναι σάν να μή ξέρει τίποτε, άν κάτσει σκεφθεί τί είναι όλοι οι λογαριασμοίτου μπροστά στο άπειρο του Θεού - που δέν το λογαριάζει. Το κάθε τί μέσα στο σώμαμας, κάθε κύτταρο, κάθε γονίδιο, κάθε μόριο, κάθε τί, ρυθμίζεται απο αριθμούς με απόλυτη ακρίβεια, κ όμως τα ζώα δέν γνωρίζουν αριθμούς κ το σώματους λειτουργεί κανονικά, πράγμα που προϋποθέτει τήρηση τρισεκατομυρίων αριθμών. Σ' αυτά ήθελα να σας στρέψω με το ποίημα.
Στον William George Allum: κανονικά λέγεται hai-ku, είναι γιαπωνέζικες λέξεις προερχόμενες απο τα κινέζικα, με κινέζικα γράμματα γράφονται 俳句, κ σημαίνουν "καρκινική φράση", δηλαδή φράση που είτε απο την αρχή είτε απο το τέλος μετρήσεις οι συλλαβές των στίχων είναι 5-7-5.
Υπάρχουν στην ίδια μετρική μορφή τα λεγόμενα senryu και dodoitsu, διαφέρουν μόνο στο ύφος.
Το "χάικαϊ" είναι μιά βλακεία που τη βγάλανε όπως λέμε "τάχα αλλα τα χάλασα" για να κάνουμε οτι μιλάμε αραβικά ή "να σου σύρω το κασόνι" για να κάνουμε οτι λέμε γιαπωνέζικα. | | balistreri
06-08-2008 @ 03:06 | πάντως σε κάνω τζέρζελο ο πούστης κι ανεβαίνει η αναγνωσιμότητα.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
