| |
Επάνω στο σώμα σου περπάτησα αγαπημένη
με την ανάσα μου σμίλεψα τις απόκρυφες πλαγιές σου
γεννεές Θεών θαυμάσαν την ορμή , που σαν τον αετό
θερίζεις τη ματιά
σαγήνευσαν τη θάλασσα τα δακρυά σου
τα κέντυσε κοχύλια και τα κρυψε στα σπλάχνα της πιο βαθιάς σιγής
κι ο φλοίσβο τους πανάκεια τις νύχτες που δίχως άρμα πολεμάς
να αρπάξεις..
τον έρωτα από τα μάτια πριν σε μεθύσει το φιλί του στο αχόρταγο αγκάθι
Φοβάμαι πως ξέχασα να ζω πω είναι να ανιχνεύω μέσα σου το φως μου και να κρατάω δύναμη
να αλλάξει το φεγγάρι τη δική του
κι όσες μεγάλες οι μικρέ αγάπες παλέψαν στα στήθεια
μες στα τοιχώματα του πιο εξωφρενικού παλμού
πριν γίνουν ανάμνηση
τις συνγχωρώ γιατί έτσι γνωρίζω εμένα πιο βαθειά μου
στους ουρανούς που αντηχούν μέσα μου
όλα αυτά που ακόμη
δε τόλμησα να πω
μα ονειρεύτηκα πως έζησα κι όπως είχε πει κάποτε κι ένα τραγούδι
το πιο δυνατό παραμύθι είναι η αλήθεια!!!
και η μεγαλύτερη φαντασίωση είναι η πραγματικότητα
απλώς επειδή ξεπερνά πάντα το όριο..
καλή συνέχεια και να βρούμε άκρη στο κουβάρι της μοναξιάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
