AETΟΣ
04-08-2008 @ 10:53 | Yποκλίνομαι στην υπέροχη γραφή σου
και στο μεγαλείο της ψυχής σου!!!
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα Αθανασία! | |
Ιππαρχος
04-08-2008 @ 10:54 | Απίστευτο! Ή μάλλον επειδή είναι από σένα, πιστευτό! ::wink.:: | |
Ορφέας
04-08-2008 @ 10:56 | Τι υπέροχη γραφη.......!
Μπάβο..! ::up.:: ::hug.:: ::blush.:: | |
CHЯISTOS P
04-08-2008 @ 11:21 | Έγραψες την εξομολόγηση του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Αθανασία..
Ευλαβικά υποκλίνομαι στο γραπτό σου ! -και σε σένα. | |
LADY KALAS
04-08-2008 @ 11:50 | Με τον υπαρχο...τελοιο
::theos.:: ::up.:: ::hug.:: | |
dodoka
04-08-2008 @ 13:06 | είσαι καταπληκτική . συγχαριτήρια
::up.:: ::up.:: | |
Xωρολάτρης
04-08-2008 @ 14:41 | Η αγωγιμότης του κενού αγώνα, τροφοδοτεί χιλιάδες δυό ερωτήματα και παρεξηγήσεις..ούτε έτσι θα γίνουν κατά πως τα λές κι ας τα λες με όμορφο τρόπο..άλλη θα ναι η ανταμοιβή..και άλλη η κατάληξη του Θεού πάνω στον άνθρωπο..έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον εμένα.. | |
poetryf
04-08-2008 @ 14:43 | Για πες Γιάννη μου, με ενδιαφέρει η άποψη σου, για πες... | |
Xωρολάτρης
04-08-2008 @ 15:11 | Σε παραπέμπω στην ακριβή ουσία την δικιά μου..το ποίημα εννοώ..ολα εξηγούνται μέχρι ενός σημείου και μέχρι συγκεκριμένου σπαραγμού όταν μιλάμε φυσιολογικά..για ανθρώπους ,θεους και κουβέντες..Το μακρινό απλησιαστο δεν γνωρίζει από αλήθειες..δεν τις χρειάζεται άλλωστε..είναι κορυφαίο από μόνο του και συγκλονιστικό σύλληψης..
Δεν γίνεται να μιλά τόσο νοήμονα και με ανθρώπινες λέξεις ο Θεός..δεν γίνεται..επιμένω πως όχι..αλλού είναι αυτά που εννοεί κι αλλού είναι Αυτός που τον φανταζόμαστε μονίμως ετσι.. | |
poetryf
04-08-2008 @ 15:13 | Γιάννη απλά σε ευχαριστώ!
Πιο βαθιά ανάλυση από ετούτη και πιο τέλειο συνταίριασμα
αυτών που νιώθω ή μάλλον υποπτεύομαι για το "μετέπειτα"
δεν μου έχει δώσει κανείς...
Σε ευχαριστώ!!!
| |
Tikalouba
04-08-2008 @ 16:03 | ::oh.:: | |
Ναταλία...
04-08-2008 @ 18:18 | Ρουφώ στιγμές με λίγο οξύ και τη ζωή μου φλέγω
Πύρινος γίνομαι καρπός σε βάτο θεϊκή...
Ελευτεριά μου δίνουνε μα’γω σκλαβιά επιλέγω
Μόνος να μένω σε φωτός έρημη φυλακή!
Για σου Αθανασία μου αστήρεύτη είσαι υπέροχη ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
poetryf
05-08-2008 @ 00:23 | Φάνη μου, Δημήτρή μου, Ορφέα, κουμπαρούλη μου...
Αδελφέ μου! Αλεξάνδρά μου, dodoka μου, Γιάννή μου!
Χάρή μου! Γλυκιά μου Ναταλίτσα! Θερμά ευχαριστώ σας για τα σχόλια...
Καλημερίζω γλυκά όσους πέρασαν από εδώ!!! ::hug.:: | |
Helene52
05-08-2008 @ 00:35 | Ίσως θεωρηθεί πλεονασμός να πω και εγώ μετά από τόσους άλλους υ π έ ρ ο χ ο ????
Δεν πειράζει όμως !!!!!!
Απλά λέω ότι σε θαυμάζωωωωω!!!!!!
Την καλημέρα μου ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
santana
05-08-2008 @ 01:02 | Θα αναπαυτείτε άνθρωποι τοιουτοτρόπως όλοι
Με ένα φιλί απ’το γνώριμο του Ιούδά σας το στόμα...
Ο θεός το ξέρει άρα και τον βάζει θα έλεγα..Οι προβληματισμοί σου είναι πολύ σπουδαίοι και η ανάλυση επίσης..Άριστο!! ::theos.:: ::up.:: ::hug.:: | |
adespotoi
05-08-2008 @ 03:46 | Και απαντά του ο Θεός και δακρυσμένος λέγει
«Θυσίες δεν σου ζήτησα, θυσίες έκανες μου...
Ευλογημένος να’σαι εσύ που για αλήθεια κλαίγεις
Αφού Υιέ μου μόνο Εσύ... τιμάς τις Εντολές μου!»
Αυτό το κατάλαβα, μωρέ μπράβο μου κάνω βήματα στη
ποίηση, μήπως είσαι και φιλόλογος κάπως ψαγμένη.
Όσο γιατί τη μισώ τη χρυσή καρδιά της σερβιτόρας μου είναι σχήμα λόγου που δε βρίσκω ανταπόκριση στον έρωτα μου, χαλάλι της ::kiss.:: ::love.:: ::hug.:: | |
Ιχνηλάτης
05-08-2008 @ 04:07 | Ο Θεός, είναι γνωστό, ότι είναι ο πρώτος ποιητής και ο καλύτερος!
(όχι με την έννοια αυτού που έφτιαξε τα πάντα κλπ. Δεν εννοώ αυτό)
Άρα είναι φυσικό, να μιλάει σαν Θεός στους ανθρώπους.
Όταν οι άνθρωποι, καταλάβουν τον Θεό, Αυτός θα πεθάνει. | |
Ιχνηλάτης
05-08-2008 @ 04:09 | Ειδικά αυτό το κείμενο, με έχει αγγίξει τα μέγιστα!!
Στο έχω ξαναπεί. | |
poetryf
05-08-2008 @ 05:25 | Ελένη μου, Νικ μου,Παντελή μου, ιχνηλατάκο μου!!!
πολλά φιλιά και μια αγκαλιά σας στέλνω...με αύρα θαλασσινή
μιας και προ ολίγου επέστρεψα από την παραλία!!!
Καλό απόγευμα να'χουμε!!!
Σας ευχαριστώ. | |
agrafos
05-08-2008 @ 09:07 |
Ποιηση για εμενα σημαινει
αυτο ακριβως που κανεις
καθαρο νοημα για ολους
κι οχι συρραφη σκορπιων λεξεων | |
Μελής
06-08-2008 @ 02:20 | Ρουφώ στιγμές με λίγο οξύ και τη ζωή μου φλέγω
Πύρινος γίνομαι καρπός σε βάτο θεϊκή...
Ελευτεριά μου δίνουνε μα’γω σκλαβιά επιλέγω
Μόνος να μένω σε φωτός έρημη φυλακή!
Αμέτοχος στον κόσμό σας μα κοινωνός στο δάκρυ
Όσο διψώ για ωκεανούς , πόνο με ξεδιψάτε
Αλί, αλί σας άνθρωποι... στης ύπαρξης την άκρη
Σκορπιέμαι τώρα αποξαρχής και θα’μαι όπου πάτε
η ελευθερία του ατόμου είναι στείρα η φυλακή του φωτός είναι προτιμότερη γιατί οδηγεί στην αλήθεια που δίνει δύναμη να ξεπερνάμε μια κοινωνία σε παρακμή μα να ενεργούμε ως συνάνανθρωποι στην ανθρώπινη δυστυχία και να αντέχουμε τον δύσβατο δρόμο της ανθρωπότητας | |
 |
