| |
Ξυπνώ από την μυρωδιά
του ζεστού ήλιου
που ποτίζει το πρωινό αγέρι.
Μία ανάσα,
βαθιά,αρκετή να γεμίσει
την καρδιά μου,με Φωτιά.
Φυλάω ιερά το δάκρυ,
το κρύβω,για το σούρουπο.
Ξεχύνομαι στούς δρόμούς!
Βάφω τα τοπία
με το λαμπρότερο χρώμα
των ματιών μου.
Τινάζω την σκιά μου,
από τα ρούχα μου
και την τεντώνω,
ως τον ουρανό.
Τρέχω.Πετάω.Στριφογυρίζω,
παρασύρω τα σύννεφα
και τα πουλιά,ξωπίσω μου.
Στραγγίζω το σκοτεινό σύννεφο
και με τα βρεγμένα μου χέρια,
βαπτίζω τούτο το πρωινό
με το Όνομα,
που σαλεύει τα άστρα και τους κόσμους.
Ανυπάκουα βιάζω
την φορά της Γής.
Πετάω,
από ψηλά αγναντεύω το ιρίδισμα
του ειδώλου μου,
σαν κυλιέται στα κύματα
και σαν λυγίζει τις κορφές των δέντρων.
Ξεφυσάω μια φλογισμένη θύελλα
να πλημυρίσει ο ουρανός
με το κατακόκκινο αίμα της ράτσας μας.
Ξαποσταίνω,
και αφήνω τον ήλιο τον αρχαιότερο
απαλά,σιωπηλά,
να βυθιστεί στην καρδιά μου.
Γεμίζω τα μάτια μου
με τον ορίζοντα,τον πιο πορφυρό
και κερνάω στην λησμονιά
το καλοφυλαγμένο μου δάκρυ.
Να ποτιστούν οι έρωτες
που θάφτηκαν
στο λιβάδι του Χρόνου
και στίς καμπύλες των χωραφιών του
να ξεπεταχτούν τα βλαστάρια της νέας Αγάπης.
Να σβήσει,το κρύο δάκρυ,
τόν πυρακτωμένο ουρανό,
να φανούν οι γαλαξίες.
Να μυρίσουν τα νυχτολούλουδα
να φανεί η Πούλια,
απαλά
να χαϊδέψει τα βλέφαρα μου.
Ψυθιρίζω τα πιο κρυφά μου μυστικά
στα τρία αστέρια,
και φοράω την Φωνή μου,
να ξαπλώσω.
Αφήνομαι να ξεθωριάσω στο σκοτάδι,
αφήνω τα χαλινάρια του Νού παραπέρα
και ανοίγω τα χέρια,
να ξεγλυστρήσουν τα όνειρα.
Τούτη την στιγμή,
δεν την ορίζω,
σαν φυλλαράκι με στριφογυρνά
το βαρύ αγέρι του Μορφέα,
πάνω από μια φρέσκια παπαρούνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
