| |
Εκεί στα όνειρα που δίπλα τους κουρνιάζονται
Στιγμές παλιές που δεν απέκτησαν φτερά..
Το δωμάτιο τους είναι που μοιράζονται
Με λίγες μνήμες που κοιτάνε φλογερά..
Στην προσφυγιά έχουν χαθεί μα δεν κουράζονται
Κι ας νοσταλγούν, κι ας πεθυμούν το παρελθόν..
Πολεμάνε κι απ΄το μέλλον τους δε σκιάζονται
Πολεμάνε να γιατρέψουν το παρόν..
Του χρόνου οι πληγές έχουνε κλείσει
μα τα σημάδια μένουν πάντα ζωντανά..
Κυνηγάμε σαν τρελοί τις αναμνήσεις
οι στιγμές μας πια σαν είναι μακριά..
Το σκοτάδι πια απλώθηκε και μάγεψε
Σαν νεράιδα που ξόρκια ανεμίζει..
Κορμί νεκρό που χρόνια τώρα δεν εσάλεψε
Ιστιοφόρο που στο πέλαγ'αρμενίζει..
Έτσι ταξίδεψαν και πάλι οι στιγμές μας
Νεκρές κι εκείνες μα πια τώρα ζωντανές..
Σαν το αλάτι που πονάει στις πληγές μας
Οι αναμνήσεις μας σαν φάρος φωτεινές..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
