| |
Καθως η ωρα περναει εγω κοιταω εξω και το μονο που βλεπω ειναι η ψυχη να
περιπλανιεται εξω καθως περιμενει το σωμα μου να την ακολουθησει...
Ομως δεν γινεται μεχρι να ακουστει ο πολυποθειτος ηχος του κουδουνιου...
Κενα προσωπα...κανεις δεν προσεχει..ολοι ταξιδευουν αλλου...
και μεσα σε αυτους αλλη μια δεκαεξαχρονη που γεμιζει λευκες σελιδες....
Καποτε το απογευμα της παρασκευης το περιμενα με ανυπομονησια...
τωρα ομως το μονο που περιμενω ειναι να ερθει το τελος της μερας....
η καρδια μου να αφησει επιτελους τα δακρυα να κυλησουν....ακολουθωντας
την πορεια που χαραξε η σκοτεινη πριγκιπισσα της νυχτας...
η ψυχη μου θα χαθει στις σκιες καθως οι ψυχες των ερωτευμενων θα της διηγουνται ιστοριες
για απαγορευμενες αγαπες,ματωμενα ηλιοβασιλεματα,για απωθημενα που δεν εκπληρωθηκαν...
τοτε καθως το σκοταδι θα απλωνεται και οι τελευταιες δεσμιδες φωτος θα περνουν
απο το κλειστο παραθυρο θα πεσει η αυλαια...και θα ξαναβρω τον εαυτο μου....
η καρδια μου που τον ακολουθουσε ολη μερα θα γυρισει πισω σε μενα...
θα μου πει πως χαθηκε το πλοιο που θα τον εφερνε κοντα μου....
Κι εγω θα πεσω για υπνο...τα αστερια δεν θα λαμπουν πια...αφου δεν θα ξαναδω τα ματια του...
γαλαζια...ψυχρα...καθρευτης της ψυχης του...
Ο αγερας δεν θα ξανα ψιθυρισει ιστοριες....ξεχασμενες μεσα στις σκιες των αιωνων...
γιατι δεν θα ξανα ακουσω το σαγαπω να βγαινει απο α χειλη του...
Καθε πρωι θα ειναι ολα κανονικα....θα κρυβομαι πισω απο χαμογελα....
θα ζω στις ζωες των αλλων...περιμενοντας αλλη μια μερα να φτασει στο τελος της....
το χαμογελο να κρεμασει απο τα χειλη....οι μασκες να πεσουν στο πατωμα...
αφηνωντας την ψυχη γυμνη μεσα στο σκοταδι....θα προσπαθω να πεισω τον εαυτο
μου πως τιποτα δεν εχει αλλαξει...
Θα περιμενω...για οσο χρειαστει...μεχρι να ερθεις...μεχρι να σε ξαναδω...
σε καποιο ονειρο...και ολα να τελειωσουν...
σαν ενα λουλουδι...που ανθει με την μερα μα το βραδυ μαρενεται....
Εγω ενα παιδι φοβισμενο...
μπορει να μεγαλωσε...εγινε πεταλουδα..οπως με αποκαλουσες.....της νυχτας....
και εσυ το αγορι με τα ψυχρα ματια που μεγαλωσε...
εγινε αγγελος...ζηλευτος...ανεγγιχτος....απομακρος.....ακομη και απο τον ιδιο το θεο...
διχως καρδια....μα καρδιοκατακτητης...ακομη και της ιδιας της Αφροδιτης...
Guess I thought I'd have to change the world to make you see me,
To be the one.
I could have run forever,
But how for would I have come
Without mourning your love?
by EvaneScence
18/5/08 12.47μμ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
