Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131548 Τραγούδια, 269638 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μάνα
 
Σε πηλό από αίμα και χώμα
Κύλησα σαν νερό και ξεδίψασα το πεινασμένο ασκέρι της λήθης
Σαν παγετός απλώθηκα σε άνθη που σάλευε η ανάσα
Μάνα, για δεύτερο πετσί φορώ το ρούχο σου και σε ξεγελάω
Αρνούμαι το ίχνος της φωνής σου και δεν ακούω
Σύρθηκα στα όρια του φόβου και φοβήθηκα ότι με πνίγει
Χάθηκα χωρίς να χαθώ στο πάντα μιας άρνησης που ξεχείλιζε.

Νεφέλη Σμίχελη


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γιατί εμείς, εκεί που αγαπάμε, γινόμαστε αχνός (Rilke)
 
Lykos(BeaverLand)
10-08-2008 @ 10:42
Υπάρχουν και άνθρωποι που θα ΄θελαν να ΄χαν μάνα..
Flake
10-08-2008 @ 14:30
Συμφωνώ, και είμαι ευτυχής που την έχω στη ζωή μου...

κώστας νησιώτης
16-09-2008 @ 23:37
σιγα σιγα θα σε ανακαλυψω την ομορφη γραφή σου

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο