Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131608 Τραγούδια, 269645 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Απείρως …
 Μ' ένα χορό που δεν αντέχεις να με βλέπεις φεύγω, Σ' ένα σταθμό που χρόνια τη ζωή μου περιμένω.... καλημέρα
 
Απείρως …

Και αν ακόμη αμελώ να δαμάσω το πρώτο μου σκίρτημα
Και αν χάνω παρτίδες πολλές
Ακόμη Ποντάρω
Λόγια και σκέψεις ποντάρω σε κάθε καρέ που εμφανίζεται εμπρός μου.
Τι ήθελα ;
Και πόσο άθελα εμπλέκομαι ;,
σε κάτι που μάλλον δεν ήξερα κι ούτε θα μάθω ποτέ
Oι υπόνοιες μου όλες σκελετωμένες βαδίζουν χωρίς τέλος προς το μέρος μου, ανατριχιαστικά αποφασιστικά.
Αφού τέτοιους ουρανούς έβλεπαν πάντα.
Σαν κι αυτόν τον σημερινό, που ξέρασε βροχή απ’ αλήθειες.
Σε μια γωνιακή οπτική,
με πρόσβαση στην καλύτερη των μελλούμενων θέα,
αυτοί οι σκελετωμένοι παρατηρητές κατέγραφαν διαρκώς κάθε μεταβαλλόμενη συνθήκη.
Επιβεβαιωμένος πια, από τις ανησυχίες μου ,
προσδοκώ θύμηση , διδακτική μνήμη κι υπόσχεση και δέσμευση και, και , και…...
Αυτά που συνήθως απέφευγα,.. τώρα να,
τα προσδοκώ!
Μες το περιορισμένο αδύνατο μου,
όλα στυλοβάτες και ζωτικά όργανα.
Ένα σώμα διαιρεμένο μα αυτοτελές συνάμα.
Μια ζωή μες τη ζωή μου.
Που άξια πρέπει να έρπει.

Ξέχασα, τι μου είχαν πει… αφού και τόση σημασία δεν έδινα.
Κι αν είμαι όντως άνθρωπος κατά τα κοινά ?
Πρέπει να ανήκω κάπου, έστω και τυπικά , αλλά πρέπει.

«Φιλολογώ μάλλον άστοχα χωρίς έλεγχο
και το νόημα
ή τρέχει δίπλα μου
ή δεν υπάρχει.
Φαντάζομαι ζενίθ και πτώσεις
μα τα επίπεδα μου είναι σταθερά
μονοδιάστατα
και οι χτύποι
ή δεν πονάνε
ή μ’ αγνοούν
και τα πετάγματα…
αχ! Τα πετάγματα..»

Μάχομαι και την ουτοπία
και την πραγματικότητα
με ένα ενδιάμεσο όπλο,
μάλλον όμως δεν ξέρω πως εξοντώνει αποτελεσματικά.
Άσφαιρα επιρρίπτω λόγια και βλέμματα,
που εξαϋλώνονται ως αναμενόμενα
και εν γνώσει τους άτυχα.

Ηδονή ανέκφραστη η ηδονή μου

Το τελευταίο της δώρο που ξετύλιξα με απορρόφησε

Σαν να χρωστούσα πολλά σ’ αυτόν που με έπλεξε, μα δεν άφησα το χάδι του
-Χρόνια τώρα-
Να μ’ απολαύσει.
Και να ‘μαι τώρα που γυρνώ στην παρακμή της μετάνοιας
Στην ανάγκη..
και στη πίεση εκ των έσω..
Και πάλι.!
Και πάλι λέω να τ’ αποφύγω
Μα τόσο δοκιμασμένος πια σηκώνομαι και πέφτω πολλαπλάσια.
Δεν ήταν πάντα έτσι.
Μου είναι γνωστό.
Ο δρόμος μπροστά μου τέρπει φυγές κι εγώ – μα την αγανάκτηση μου- θέλω
Ακόμα θέλω
Και παλεύω να μπορώ

Απείρως ….



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου
 
ψιτ-ψιτ
11-08-2008 @ 00:45
βρε βρε ...τι βλεπω ?
foteinos
11-08-2008 @ 00:51
... γεροντοάνοιες.. βλέπεις..? χιχι
Αγνή
11-08-2008 @ 00:54
Το τελευταίο της δώρο που ξετύλιξα με απορρόφησε

!!!

χρόνια πολλά με ξαστεριά (αλ... ...) !!!
balistreri
11-08-2008 @ 03:11
α-πύρος....
σαδίκη βλέπω;
που τον ξέρεις; ::sneak.::
πότε γύρισες;
πες μου που είσαι και τι κάνεις; τέλος....
foteinos
11-08-2008 @ 04:14
γνωριστήκαμε στις διακοπές.. είμαι εδώ και είμαι καλά.. εσύ? τι χαμπέρια?
balistreri
11-08-2008 @ 06:16
δεν ήσουν ινγκόγνιτο;
είμαι εδώ και δεν είμαι καλά....
poetryf
11-08-2008 @ 08:28
Πασχάλη μου (ξανα) καλως όρισες!
Μου έλειψε η γραφή σου!!!
FRACTALS
14-08-2008 @ 04:16
βρε βρε καλώς τα μάτια μας τα δυο....
Απείρως …. λέμε...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο