| |
φραγκοσυριανος
13-08-2008 @ 03:10 | Σαν κούτσουρο κι εγώ στερνό παλεύω να σωθώ
απ’ τη φωτιά του έρωτα μήπως και λυτρωθώ
Μα η φλόγα που με κυβερνά συνέχεια μεγαλώνει
με καίει ανελέητα, σιγά-σιγά με λιώνει.
Το χέρι που με πέταξε μες της φωτιάς τα δίχτυα
αυτό που με αγκάλιαζε σφιχτά την ίδια νύχτα
δε δίστασε να μ’ αρνηθεί μα και να με ρημάξει
κι εγώ ακόμα ένα κλαδί στα τόσα που ’χε κάψει
Για χάρη του αρνήθηκα το μέρος που ’χα ζήσει
εκεί που εσύ με φρόντιζες μητέρα, αγία φύση!
Θυμάμαι που ’μουνα χλωρό κλαρί πάνω σε θρόνο
μου χάιδευε το πρόσωπο ο ήλιος τότε μόνο.
Μα η φλόγα τώρα μ’ άφησε γυμνό να σιγοκαίω
κι ένα παράπονο πικρό κάθε φορά να λέω!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | nikodo
13-08-2008 @ 03:29 | τι έγινε ρε παιδιά σήμερα πολυ έρωτας εχει πέσει
πολυ όμορφο το κουτσουράκι | | Ουτοπία
13-08-2008 @ 13:35 | Υπέροχο!! Στα αγαπημένα. ::love.:: | | bj-counter
13-08-2008 @ 13:52 | Ευχαριστώ πολύ παιδιά...
Να διαβάσετε τον αντικατοπτρισμό. Είναι -για μένα- ό,τι καλύτερο έχω γράψεί μέχρι σήμερα, και δεν εννοώ αυτά που έχω δημοσιεύσει αλλά όλα όσα έπονται....
Γενικά δηλ. τα μέχρι τώρα άπαντά μου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
