| |
ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ'ΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ,
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ Μ'ΑΦΗΣΑΝ ΓΕΛΩ,
ΓΙΑ ΑΓΑΠΕΣ ΠΟΥ ΠΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ.
ΣΕ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗ,
ΣΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ,
ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ,
ΠΟΥ ΣΕ ΦΕΡΝΕΙ ΕΔΩ ΑΠ'ΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΓΡΑΦΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ.
ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΜΙΣΟΥΝ.
ΚΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΟΥΝ ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΝ
ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΥΜΠΟΥΝ.
ΜΑ Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΛΥΠΗ
ΠΟΥ ΣΕ ΣΕΡΙΑΝΑ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ.
ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ,
ΟΠΩΣ Η ΒΡΟΧΗ ΣΕ ΚΑΜΠΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ.
ΜΑ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ
ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΚΥΜΑ.
ΟΜΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΙΑΣΤΗΚΑΝ ΟΜΗΡΑ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
