| |
Ένα αδιέξοδο κι αυτή η επικοινωνία
Να ήξερα τι σκέφτεσαι όταν μου μιλάς
Ένας γόρδιος δεσμός αυτή η αγωνία
Να έβλεπα τα χείλη σου όταν μου
γελάς.
Πόσο απρόσωπο είναι αυτό το μέσο
Δεν ξέρω αν δέκα λεπτά είναι αρκετά
Ένα τηλέφωνο πώς να κρατήσει, πόσο
Μα εγώ βλέπω την αγάπη μας να πετά.
Αυτό το συναίσθημα αγάπη αν είναι δεν ξέρω
Μην ρωτάς εμένα τι πιστεύω
Ανάγκη μάλλον είναι κι υποφέρω
Μια ζωή δικά μας κομμάτια μαζεύω.
Φοβάμαι αυτό που φοβάσαι
Ζητάω αυτό που ζητάς
Για μένα δεν θέλω να λυπάσαι
Τον εαυτό σου πρέπει να κοιτάς.
Κάθε φορά που ακούω την φωνή σου
Θα ήθελα να χαθώ στους ήχους
των λόγων της στιγμής
Νιώθω πως βρίσκομαι πάλι μαζί σου
Θα ήθελα να κρυφτώ για πάντα στα όνειρα μιας ζωής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
