Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269630 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στοιχειωμένα δώρα (αγάπή μου)
 . . .Προς-φορά. . .
 
Αγάπή μου πως στέγνωσε το νοτισμένο σώμα
Πώς η καρδιά π’αγάπησε έπαψε να αγαπά;
Πώς στάζει δηλητήριο τ’ολόμελό σου στόμα
Κι ακούω να μου λέει πολλά μα όμως σιωπά;

Αγάπή μου πολύτιμή για ποια κινάς λημέρια
Ποιος σε καρπώθηκε ουρανός, ποια ξένη αγκαλιά;
Δεν μου’μεινάν παρά δυο οχτροί, τα δυο κενά μου χέρια
Που κάποτε σε κράτησαν ζεστά κι ευλαβικά.

Αγάπή μου πώς ξέχασες τ’ανείπωτά μας λόγια
Ποιας βάρκας έγινες πανί, ποιας θάλασσας κουπί;
Τώρα που εγώ βυθίζομαι στου πόνου τα κατώγια
Πούθε το φως σου να με βρει και μέσά μου να μπει.

Θα τραγουδώ αγάπή μου με ήλιους και με χιόνια
Θα σου στολίζω τα μαλλιά με ανάσες και λυγμούς
Σε ασπρόμαυρο ορίζοντα , λησμονημένα πιόνια
Θυσίες να γινόμαστε σε Βασιλιά βωμούς.

Ωσότου ν’άποκοιμηθείς και όνειρο να γίνεις
Θα σε πηγαίνω αγάπή μου σε τόπους μυστικούς
Για να γευτείς το αμάρτημα της πιο γλυκιάς σαγήνης
Όταν Σειρήνα θα με θες, δική σου να με ακούς.

Χίλια θεριά αγάπή μου , τα τόσα κρίματά μας
Άσσος ο έρωτας θα πεις, σωτήριο χαρτί,
Μα είδα ευθύς να αλλάζουνε τα αθώα ρήματά μας
τα «σ’αγαπώ μας» πάγωσαν και έγιναν «γιατί»

Γιατί το δόρυ σου κι εσύ στο σώμά μου το μπήγεις
Να με ματώσεις μήπως θες να δεις αν σ’ανεχτώ
Ή μήπως θέλεις τις πληγές με αλάτι να τυλίγεις
Όσο εγώ σου αφήνομαι τόσο πια να πονώ;

Αν είχαν όλα απάντηση κι αν είχα εγώ εσένα
Θα’ταν το φως ανώδυνο κι ανάξια η Ψυχή
Να ανταμωθεί το έρεβος μαζί με τα σπασμένα
Και σαν τα ενώσει να γευτεί ακόμα μιαν αρχή.

Έτσι μιλώ και φλέγομαι σε ένα γυμνό καμίνι
Κόλαση έλεγες για’μας τον έρωτα μα δες
Ό,τι στα χέρια μου κρατώ κι ό,τι μου έχει μείνει
Τα στοιχειωμένα δώρά μου...Για’σένα ενοχές


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 6
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
ΑΝΤΗΣ
14-08-2008 @ 01:59
Τωρα ξερω γιατι μας εκανες να περιμενουμε τοσο καιρο την επιστροφη σου
Για να γεμισεις με τα ποιηματα σου ολη τη καρδια μας
Ποσο νιωθουμε ευτυχισμενοι για αυτο
Νασαι παντα καλα
panta smile
14-08-2008 @ 02:01
Έτσι μιλώ και φλέγομαι σε ένα γυμνό καμίνι
Κόλαση έλεγες για’μας τον έρωτα μα δες
Ό,τι στα χέρια μου κρατώ κι ό,τι μου έχει μείνει
Τα στοιχειωμένα δώρά μου...Για’σένα ενοχές
logia p t skorpa o anemos kai menoyn monaxa dwra stoixiwmena se mia gwnia skonismena na mas 8umizoun osa exoun eipw8ei k stigmes...
o,ti k na pw einai ligo!!!!!!!!!!
na eisai kala k na mas xarizeis
thn POIHSH Soy!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
swordfish
14-08-2008 @ 02:09
Εξαιρετικά υπέροχο!!!!! ::hug.:: ::kiss.::
Ναταλία...
14-08-2008 @ 02:38
Αγάπή μου πολύτιμή για ποια κινάς λημέρια
Ποιος σε καρπώθηκε ουρανός, ποια ξένη αγκαλιά;
Δεν μου’μεινάν παρά δυο οχτροί, τα δυο κενά μου χέρια
Που κάποτε σε κράτησαν ζεστά κι ευλαβικά.


Γεμάτο πόνο μα και ομορφιά ::yes.:: ::hug.:: ::kiss.::
santana
14-08-2008 @ 02:42
Ωσότου ν’άποκοιμηθείς και όνειρο να γίνεις
Θα σε πηγαίνω αγάπή μου σε τόπους μυστικούς...
::hug.::
Άθη Λ.
14-08-2008 @ 02:44
μου θύμισες ένα δικό μου Αθανασία μου... το "Πως"..
κάθε στροφή σου και μια μαχαιριά...
μπράβο σου!!! ::love.::
Ιχνηλάτης
14-08-2008 @ 02:47
Μπουκέτο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα,
που όμως έχουν καρφωθεί στα χέρια σου(;)
τ` αγκάθια,
καθώς τ` άρπαξες με πάθος,
για να τα μυρίσεις.

Και τώρα, νοιώθεις τον πόνο.
Ιππαρχος
14-08-2008 @ 03:18
Υποδειγματική γραφή!
nuxtolouloudo
14-08-2008 @ 03:26
Πολύ όμορφο τρόπος να περιγράψεις τον πόνο.....Κάνεις αυτόν που το διαβάζει να μπαίνει μέσα και να το ζεί.....Θα συμφωνήσω με Άντη... ::hug.:: ::kiss.:: ::smile.::
ondet_08
14-08-2008 @ 03:38
ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ 8+... ΜΗΝΕΣ ΠΙΣΩ... ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟΤΕ... ::no.::
ΕΙΧΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΣΟ ΠΙΣΩ Κ ΝΑ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ! ::sad.::
ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΒΡΕ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ!!! ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ... ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!!! ΟΛΑ ΟΣΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ Κ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥΝ,ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ,ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ!!! ::laugh.::
LADY KALAS
14-08-2008 @ 04:05
ΜΑΓΕΙΑ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ!!!
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ,ΤΑΞΙΔΕΥΩ...
ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ. ::yes.:: ::hug.:: ::kiss.::
FRACTALS
14-08-2008 @ 05:39
μπράβο καλή μου ....
ΓιΟΥΛΗ_Τ
14-08-2008 @ 05:50
αφου ειναι Α ωραιο θα ειναι ::sneak.:: χαχα Ομορφια μου ::hug.::
balzak
14-08-2008 @ 07:44
Γραφή μιας άλλης εποχής, που ομως διατηρεί στοιχεία ενδιαφέροντος. Νιώθω όμως πως όλα αυτά τα έχω διαβάσει πολλές φορές και από πολλούς. Εχεις το ταλέντο να ψάξεις την διαφορετικότητα. Ελπίζω να έχεις και την επιθυμία.
ψιτ-ψιτ
14-08-2008 @ 10:01
εεεοπ ::theos.:: εεεεαπ ::theos.:: Ε.Υ.Π ::theos.::
αθέρας
14-08-2008 @ 11:05
poetryf,

... είναι ο Έρωτας υπό-σχεση ...

όσο τ ε τ ρ ι μ μ έ ν ο ς και, να "ακούγεται" ... !!! ... ... ...

... στην Α γ ά πη ... η α-λήθεια ... ... ...

Σ' αγκαλιάζω
Σου χαμογελώ
de la flores
14-08-2008 @ 23:44
κάτι έγινε μέσα σου αυτό το διάστημα..........
σαρωτικό................
δες τι όμορφες σκέψεις φύτρωσαν στον κήπο σου.....

κάτι έγινε μέσα σου............... γόνιμο. ::hug.::
Άθη Λ.
15-08-2008 @ 00:45
"Πώς να σε ανοίξω τώρα και πώς να με ανοίξεις;
Πώς, έτσι που βουλιάζαμε τον Έρωτα
Μέσα σε τόση πραγματικότητα. "
Αθανάσιος Κούρτης, Χειμερινά Χελιδόνια

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο