| |
[B][align=center][font=Comic Sans MS]Το χέρι απλώνεται δειλά ν'αγγίξει ό,τι δεν πιάνεται
μια ιδέα,ένα όνειρο,μια ομορφιά,μια μελαγχολία.
Πράσινη δαντέλα σχηματίζουν τα βουνά στο φόρεμα της φύσης
και μπλέκονται οι γλάροι στολίδια στα μαλλιά της.
Μοναδικά στολίδια,
η φύση δεν φτιασιδώνεται,έχει μια αλύγιστη ομορφιά
ατίθαση στις λέξεις γραπώνεται απ'τις αισθήσεις.
Ωραία κοιμωμένη της ψυχής μου,
μόλις στέρεψαν τα χρόνια που μετρούσες κοιμισμένη,
ο τόπος τούτος σε θηλάζει γαλάζιο
κι εσύ ρουφάς αχόρταγα τους αφρούς και τα κύματα.
Οργισμένη ψυχή μου,
έκοψες με το στόμα ένα κομμάτι από την πανσέληνο
και βούλιαξε στη γεύση της η οργή σου.
Τα μάτια σου γυρεύουν μια πλανεύτρα περιπλάνηση,
εκεί που η θάλασσα αγκαλιάζει τον ορίζοντα,
εκεί που ο δρόμος χαράχτηκε να οδηγεί σε πεταλίδες του έρωτα
μονάχα μ'ανεπαίσθητα ακροπερπατήματα ονείρου...
Υγρό χρυσάφι να χύνεται,
απαύγασμα του τραγουδιού της άμμου με τον ήλιο,
μια μέλισσα να ξαπλώνει στο πέταλλο ενός χρυσάνθεμου,
η τρυφερή σιωπή να τρίβει τα χέρια της
και να ευωδιάζει νερό και γη με το απόλυτο χρώμα της.
Και το ταξίδι μόλις άρχισε... [/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
