| |
| | Πόλεμος (Ραψωδίες Α ως Ω) |  | | | Ο μάταιος πόλεμος με τον ίδιο μου τον εαυτό...με μια δόση(μεγάλη μάλλον) χιούμορ(χρησιμοποιείται ως άμυνα εδώ)
*Βρομιλί : Χρώμα που έχει πάψει να είναι χρώμα και είναι απλώς βρώμικο,το χρώμα της βρωμιάς
*ab irato : εν βρασμώ ψυχής | | |
Μια μέρα αποφάσισα πόλεμο να κυρήξω
(Δεν ξέρω αν έκανα σωστά…)
Σε όλα αυτά τα αισθήματα που πάλευα να πνίξω
(Πιστέψτε το ήτανε πολλά…)
Πήρα τα πυρομαχικά , το όπλο μου και ρούχα
(μα ξέχασα και άλλα…)
Και για τη μάχη κίνησα μ’όλη τη φούρια που’χα
(κι ας είχα μαλλί χάλια…)
Στο δρόμο καθώς κίνησα έτυχε να πατήσω
(απρόσεχτος σαν πάντα…)
Σε μια λακκούβα με νερό και να παραπατήσω
(μου έφυγε κι η τσάντα!)
Σωριάστηκα φαρδύς πλατύς έπεσα μα το Δία
(μου βρέχτηκε και το μαλλί!)
Μα το θεό δεν άντεχα τόση πολλή ατυχία
(πήρα και χρώμα βρομιλί*!)
Σαν έμπηξα τα κλάματα λες κι ήμουνα παιδάκι
(κλαίω και άχαρα μαθές…)
Ήρθε και με πλησίασε ένα μικρό αγοράκι
(μ’έπιασαν τότε οι ντροπές!)
Μου άπλωσε το χέρι του με βλέμμα λυπημένο
(το όπλο μου που έχασα…;)
το έπιασα , σηκώθηκα , κάτω για να μη μένω
(και το ζελέ μου έχασα!)
Μου λέει σαν σηκώθηκα «τι πας να πολεμήσεις;»
(το παντελόνι βρέχτηκε εγώ τώρα σκεφτόμουν)
«Τον εαυτό σου πολεμάς άδικα να νικήσεις!»
(καλά δεν ήμουν σπίτι μου , στον καναπέ καθόμουν!)
Εγώ δεν αποκρίθηκα στις σκέψεις μου χαμένος
(μην έχασα τον πόλεμο πολύ πριν τον αρχίσω;)
Και το παιδί συνέχισε με πιο πολύ το μένος
(μήπως και προς το σπίτι μου θα πρέπει να κινήσω;)
«Τα έβαλες με το θεό , με ‘σένα , τους ανθρώπους»
(που έβαλα το κινητό;)
«και απ’την ψυχή σου να κρυφτείς με λάθος ψάχνεις τρόπους!»
(μη μου χαλάσει απ’το νερό!)
«Ποιος είσαι εσύ;» αποκρίθηκα σαφώς νευριασμένος
(ρε μας τη λέει ο μικρός!)
«Πως ξέρεις τόσα μυστικά; Καλά είσαι διαβασμένος!»
(στο σπίτι έσβησα το φως;)
Μα απάντηση δεν μου ‘δωσε , μου έπιασε το χέρι
(ακόμη αναρωτιόμουνα ποιόν να ‘χε λες πληρώσει)
Κι ευθύς ο τόπος άλλαξε σ’άγνωστα γκρίζα μέρη
(σ’όλα αυτά τα μυστικά κρυφή για να’χει γνώση!)
Τα δέντρα ήτανε ξερά και μαύρο ήταν το χώμα
(εδώ τρομοκρατήθηκα πρέπει να ομολογήσω)
Ο ήλιος σαν να έσβηνε και ας ήταν μέρα ακόμα
(πως φτάσαμε άραγε ως εδώ; Πότε θα πάμε πίσω;)
Κι εκεί που αναρωτιόμουνα ποιος μένει εδώ κάτω
(κάνει και κρύο τσουχτερό)
Τη σκέψη μου σαν να’ξερε ο μικρός μου λέει ab irato*
(δεν έχουμε και ένα νερό…)
«Τα βλέπεις όλα τούτα εδώ; Αυτή είναι η ψυχή σου!»
(αυτή είναι η ψυχή μου;)
«Κοίτα πως την κατάντησες στη σύντομη ζωή σου!»
(δεν πας καλά παιδί μου!)
«Κι αφού αναρωτιόσουνα ποιος κατοικεί εδώ κάτω»
(πως το ‘ξερε κι ετούτο;)
«μάθε το όνομα αυτού που μένει παρακάτω!»
(άλλο πάλι και’τούτο…)
Εγώ πανικοβλήθηκα σαν είδα τ’όνομά μου
(δεν είναι πλέον δυνατόν , θα πρέπει να κοιμάμαι)
Σε μια ταμπέλα ξύλινη μπηγμένη μέσ’την άμμο
(πάμε να φύγουμε από’δώ αρχίζω και φοβάμαι!)
Αμέσως ξέχασα εχθρούς , μάχες , δόξα και χρήμα
(δεν έχω και καθρέφτη εδώ να κοιταχτώ)
Και την ψυχή μου σκέφτηκα , αν χάσω θα’ναι κρίμα
(πώς να’ναι τα μαλλιά μου;)
Τα δάκρυά μου κύλισαν πέταξα όπλο , τσάντες
(το κινητό το κράτησα μη με ζητά καμία)
Ζελέ και πυρομαχικά , κονσέρβες και τιράντες
(να βγω και κανά ραντεβού λίγο μετά τη μία)
Και το παιδί μ’αγκάλιασε κι ένοιωσα να πετάω
(ρε πως πετάει αυτός εδώ;red bull μάλλον θα πίνει)
Και δίχως άλλο να σκεφτώ αμέσως το ρωτάω
(και αν πέσουμε και σκοτωθώ ποιος φέρει την ευθύνη;)
«Μικρό αγόρι μου εσύ ποιος είσαι τώρα πες μου»
(είχ’απορία ο άμοιρος ποιος είναι και που πάει)
«Πως βρήκες όλους τους πόνου μου , τα λάθη , τις πληγές μου;)
(άσε που μ’όλα τούτα εδώ , πάλι δεν έχω φάει)
«Εγώ είμαι η συνείδηση που έπρεπε να αποκτήσεις»
(αχ να’χα ένα κοτόπουλο ή μια μερίδα γύρο)
«για να σωθεί η ψυχούλα σου , προτού για πάντα σβήσεις»
(βάλε και λίγη ρώσσικη και πίτα γύρω γύρω)
«Μόνος σου έφτασες εδώ ξέχασες δεν θυμάσαι»
(εντάξει τώρα τι μας λέει και κάνει πως δεν ξέρει)
«μα λάθη όλοι κάνουμε , μην κλαις και μη λυπάσαι!»
(έχω μονάχα ένα μυαλό , χειμώνα καλοκαίρι)
Τότε τα μάτια μου άνοιξα , και τώρα δεν φοβόμουν
(μονάχα λίγο πιάστηκα στο σβέρκο και την πλάτη)
Γιατί ευθύς κατάλαβα τόση ώρα πως κοιμόμουν
(βλέπετε έχω ένα μικρό φοιτητικό κρεβάτι)
Τον πόλεμο έπαψα ευθύς με την φτωχή ψυχή μου
(ποιος είναι για τρεχάματα για μάχες μέσ’τα κρύα)
Σηκώθηκα , ντύθηκα με μιας και έφτιαξα το μαλλί μου…
(έχω και ένα ραντεβού με την Αναστασία!)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | I became too tired of this life,a ghost of myself in disgrace,me against myself,A futile strife... | | | |
|
Δημήτρης
25-01-2005 | ώστε με την Αναστασία....!Πολύ όμορφο μα το τσάκισες στο τέλος!! | | kapnosa-v-ainigma
25-01-2005 | Αφασία!!!!!!! απίθανο!!!!χαχαχαχαχα το χρωμα λέγεται βρωμέ οχι βρομιλί... αλλα τέλοςπάντων συγχωρσαι αφού ειχες πρόβλημα με το το μαλλί! | | eryx-t
25-01-2005 | καταπληκτικό!!! θα θελα να το έβλεπα στο θέατρο... "αφασία" .. συμφωνώ με την κυρία. | | KaMDeN
25-01-2005 | Η λέξη βρομιλί είναι δημιούργημα του Λύο Καλοβύρνα από το "Πλαθολόγιο Λέξεων" δεν το σκέφτηκα εγω. :) | | omiros
25-01-2005 | δεν πιστεύεω να έφτασες στο Ω κι όλας * * * | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
