stixoi.info: Τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς Νο 2

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς Νο 2

Την βοηθούσανε με τη γλώσσα όταν της μιλούσαν και δέν ήξερε τι να απαντίσει
Αφού δεν καταλάβαινε.
Την δουλειά την μάθαινε πολύ εύκολα και δέν άργησε σιγά σιγά να μαθαίνει και τα αγγλικά της άρεσε η δουλειά και προσαρμόστηκε γρήγορα έκανε και φίλους τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους προς το καλύτερο .
Ο κώστας σε λίγο καιρό όταν έμαθε και αυτός τη δουλειά ζήτησε και τον αλάξανε και πήγαινε πρωινός γιατί δεν έβλεπε τα παιδιά καθόλου άρχιζε η βάρδια του τρείς η ώρα το απόγευμα τα παιδιά σχόλαζαν τρεις και μισή το βράδυ κοιμόντουσαν μέχρι να έρθει αυτός στο σπίτι και δεν του άρεσε
. Δουλέψανε ένα μήνα μαζέψανε λίγα λεφτά και νοίκιασανε σπίτι μόνοι τους
Όμως Ο Κώστας τα βρήκε ποιό δύσκολα τα πράγματα δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην καινούρια ζωή στο τόπο του δεν είχε δουλέψει σε ξένη δουλειά και δεν είχε συνηθίσει να έχει άλλο απάνω στο κεφάλι του στεναχωριότανε πολύ και αυτή του η στεναχώρια του ανέβασε τη πίεση και μιά μέρα καθώς δούλευε βρέθηκε λιπόθυμος στο βασιλικό νοσοκομείο της Μελβούρνης οι εξετάσεις που του έκαναν έδιξαν ότι άρχισαν τα νεφρά του να χαλάνε οι γιατροί του συνέστησαν να σταματήσει από την δουλειά πριν να κλείσει ένας χρόνο που ήταν στην Αυστραλία .
Όταν τους μίλησε ο γιατρός τους είπε ότι πρέπει να σταματήσει και η Μαρία απο την δουλειά για να είναι μαζί του να τον προσέχει γιατί τον βρήκαν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Τι να κάνουν σταμάτησε και πληρωνόντουσαν από την κυβέρνηση
Αλλά πληρώναν και ενοίκιο και με τρία παιδιά πού να φτάσουν τα λεφτά καμιά φορά δεν είχαν να πάρουν ούτε το γάλα για τα παιδιά .
Και έτσι όταν πέρασαν δυο τρεις μήνες η Μαρία άρχισε να ψάχνει για δουλειά
Γιατί δεν μπορούσε να στερεί τα παιδιά από το φαί και τα παιχνίδια τους τα ρούχα τους .
Βρήκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο που το είχε ένας Εβραίος και δήλωσε άλλο επίθετο για να μπορεί να παίρνει και τα λεφτά που την πληρώνανε για να προσέχει τον άντρα της γιατί εαν το έλεγε δεν θα τον πλήρωνα αυτόν και θα είχαν το ίδιο πρόβλημα πάλι τα λεφτά δεν θα ήταν αρκετά για να τα φέρνουν βόλτα ,
Δούλεψε έναν μήνα στη καινούρια της δουλειά αλλά εκεί δούλευε και πάλι μιά χωριανή τους που ήξερε την υπόθεση με την αρρώστια του Κώστα το μίλησε μέσα στο εργοστάσιο η Μαρία μόλις το έμαθε φοβήθηκε πως θα βρεί το μπελά της
Αμέσως έδωσε τη παραίτηση της στην μπόσενα που ήταν Ελληνίδα αυτή πήγε το είπε στο μπόση αλλά αυτός δεν την δέχτηκε και ζήτησε το λόγο γιατί θέλει να φύγει
Η Μαρία τότε της μίλησε ξεκάθαρα ότι δούλεύε με άλλο όνομα γιατί είχε ανάγκη να δουλέψει η μπόσενα πήγε το είπε στο μπόση και αυτός της είπε να μείνει η Μαρία στη δουλειά της και αν ερχόταν κανένας να ρωτήσει γι΄αυτή θα την κάλυπτε
Αλλά η Μαρία φοβόταν δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανένα και έτσι έφυγε .
Τώρα ήξερε λίγα αγγλικά τα κατάφερνε να μιλήση μόνη της και βρήκε άλλη δουλειά πάλι σε εργοστάσιο που ράβανε ρούχα δούλεψε κι εκεί περίπου τρις βδομάδες με ψεύτικο πάλι όνομα μιά μέρα φωνάξανε απο το γραφείο να πάει η
Μαρία (...........) στο γραφείο την θέλανε να γεμίσει τις φόρμες για το UNIO
Όταν επέστρεψε στη μηχανή της μια κοπέλα που δουλεύα μαζί της λέει δυνατά
Μαρία ετσι υπογράφεσαι η έτσι και της είπε το σωστό της επώνυμο η Μαρία
Της τα μπέρδεψε εκεί αλλά και πάλι φοβήθηκε γιατί τα παιδιά τους πηγαίνα στο ίδιο σχολείο και ήξερε από εκεί το όνομα της και όταν πήγε στο σπίτι τηλεφώνησε στο γιατρό που παρακολουθούσε τον Κώστα και του εξήγησε τι συνέβαινε
( ο γιατρός ήξερε ότι δούλεύε με άλλο όνομα ) και του ζήτησε να της δώσει ένα γράμα που να δίνει μια δικαιολογία για να σταματήσει αμέσως απο τη δουλειά
Ο γιατρός έγραψε ότι είχε αιμορραγία και την άλλη μέρα πήρε το χαρτί και σχόλασε και απο εκεί .

Συναιχίζεται


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οι αφορμές είναι πολλές / που ενπνεύση μου δίνουν / δικά μου αποτυπώματα / όμως εδώ αφήνουν.

georgeabout 17-08-2008 @ 04:20	Ρε Ναταλία τι να σου πώ . Δεν θα βρουν ησυχία αυτοί οι άνθρωποι? ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Nikos Krideras 17-08-2008 @ 04:23	Αχ Ναταλίτσα μου δέν κάθωνταν στήν ψοροκώστενα καί ας έτρωγαν ψωμί κ΄΄ελειά ::hug.::
armenisths 17-08-2008 @ 04:30	ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ... ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΟΥ... ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
LADY KALAS 17-08-2008 @ 05:23	ΑΧ,ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΟΥ!!!!ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ... ΕΛΠΙΖΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΦΕΡΕΙ!!! ::cry.:: ::hug.:: ::kiss.::
φραγκοσυριανος 17-08-2008 @ 05:58	::up.:: ::theos.:: ::up.::
estia 17-08-2008 @ 06:02	Καλησπέρα Ναταλία πολύ ωραίο αυτό που ξεκίνησες την ::love.:: ::smile.::
poetryf 17-08-2008 @ 08:33	Ναταλίτσα.. Με συγκίνησες... ::cry.::
marakos1948 17-08-2008 @ 10:08	με συγκίνησες ::cry.::
ΕΛΕΑΝΝΑ 17-08-2008 @ 14:45	::sad.:: γαμώτο ! καλογραμμένο Ναταλίτσα μου ,πολύ αληθινό,πολύ ::sad.:: περιμένω το επόμενο..
Helene52 17-08-2008 @ 23:38	Περιμένω και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους ..... Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Ουτοπία 18-08-2008 @ 09:52	Πάω να διαβάσω τη συνέχεια Ναταλία μου. ::hug.::
nuxtolouloudo 22-08-2008 @ 13:57	::cry.:: Ο αγώνας της ζωής...Μπράβο σου..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο