Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πανσέληνος
 
Σου μιλάω όπως ο λύκος
που κοιτάζει τη σελήνη
ξέρω είσαι σ’ άλλο μήκος
πόσα άραγε έχουν μείνει;

Η αγάπη δεν μετριέται
στα παλιά που ‘χουμε δώσει
σαν σπουργίτι τυραννιέται
που στο κρύο έχει παγώσει

Δεν ελπίζω , δεν αντέχω
κι αν μ’ αρέσουν οι αυταπάτες
ξέρω ότι πια δεν σ’ έχω
απ’ τη φλόγα έμειναν στάχτες

Καίει το χέρι όταν μ’ αγγίζει
μέσα στο βαθύ σκοτάδι
κι ένας έρωτας δακρύζει
κάτω στις σπηλιές του Άδη

Είμαι τώρα ένα Λάθος
που όλο τη χαρά σου κλέβει
στων ονείρων σου το βάθος
κάτι να σε γοητεύει
δεν υπάρχει από μένα…
Μόνος έχω απομείνει
να σε ψάχνω κουρασμένα
σαν τον λύκο στη σελήνη…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η γλώσσα είναι ένας τρόπος για ν' αλλάξω...
 
georgeabout
17-08-2008 @ 10:20
Δεν ελπίζω , δεν αντέχω
κι αν μ’ αρέσουν οι αυταπάτες
ξέρω ότι πια δεν σ’ έχω
απ’ τη φλόγα έμειναν στάχτες
Τα είπες όλα!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
aprobleptos
17-08-2008 @ 10:33
Η αγάπη δεν μετριέται
στα παλιά που ‘χουμε δώσει

*** Πολυ καλο!!! *** ::up.:: ::up.::
poetryf
17-08-2008 @ 11:01
Νομίζω πως κι εγώ ένας λύκος στη σελήνη είμαι...
Πολύ όμορφο! Καλησπέρα!
Ναταλία...
18-08-2008 @ 04:20
Πανέμορφο ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο