| |
Ησουν εκει τη μερα που πεθανε η μουσικη?
Ηθελες να μ'αγκαλιασεις ετσι που εστεκα κλαμενη?
Παλεψες να εισαι εκει.
Οταν ημουν απελπισμενη?
Μου εδωσες ασφαλεια μεσα στην αγκαλια σου?
Με προστατεψες απο οποιοδηποτε κακο?
Η με τη γοητεια σου με κερδισες και με την ομορφια σου
Και μ'ενα χαδι στα μαλλια μου τρυφερο?
Προσευχομουν να αποφασιζες να μεινεις
Να μπορουσα αλλη μ ια μερα να σε κρατησω
Προσευχομουν να μην φυγεις
Την ερημια του κοσμου να μην γνωρισω.
Θα φανεις δυνατος , το ιδιο θα φανω και εγω...
Και σ' αυτο τον κοσμο μονη θα βγω
Ψυχρη σαν παγος , σκληρη σαν βραχος
Μεχρι μια πραγματικη αγαπη να βρω
Δεν εμεινε και τιποτα πια να φοβηθω
Αλλα οταν η αγαπη μας θα ειναι νεκρη απο καιρο
Οταν τ ον δρομο του ο καθενας θα εχει παρει
Οταν θα μενω ξυπνια στο κρεβατι
Η μνημη σου μαζι μου θα'ναι εδω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
