Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 πόνος
 βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
 
Βουτάει ..το φεγγάρι στο στήθος του
φως που απλώνεται
το σώμα του λάμπει στη νύχτα
με δάκρυ ασημώνεται...

στη θάλασσα πέφτει να βρει
τα παλιά τα ναυάγια
πριν έρθει η αυγή τη γοργόνα
που λύνει τα μάγια...

του τα 'πε η γριά στον καφέ
μα δεν τά 'χε για σίγουρα
δεν υπάρχουν στη γη οι εικόνες
που λιώνουν τα σίδερα...

μέχρι να' ρθει ξανά το κακό
να τον βρει...
πολεμούσε τους ίσκιους
μονάχος του μες τη σιωπή.

....................................................

Το βυθό...τη γοργόνα...το τέλος
στον αφρό που ο θάνατος θα 'ρθει
στο μεθύσι του αλμύρα να πιει
να ξεχάσει ..γυναίκα ...παιδί...

όλα τα 'δωσε τίποτα πια..
η καρδιά του μονάχα χτυπά.

........................................................

Τον πατέρα του ο πόνος τον γώνιασε
που να με 'παιρνε ο Χάρος χωλαίνει
και της μάνας του η όψη ξεθώριασε
του παιδιού μου η ζωή πάει χαμένη...

κι άλλες δύο ψυχές που δεν ξέρουνε
δυο φυντάνια μωρά στον αέρα
μες τη ζάλη του μπήκε ο Θεός
να τα σώσει ,να βγει ζωντανός!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

χαίρομαι που υπάρχετε
 
ΕΛΕΑΝΝΑ
18-08-2008 @ 14:58
Ο άνθρωπος πρώτα έχασε το παιδί του και σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και τη γυναίκα του.Εχει δύο ακόμη παιδιά που πρέπει να τα μεγαλώσει μόνος του.Η ζωή...η τραγωδία.
tomas_to_tomari
18-08-2008 @ 15:16
ti mporei na pei kaneis?
8raso mou den xriazete na kanw kapio sxolio gia to pws egrapses.
ftanei apla pou egrapses gia kati tetio ::hug.::
aprobleptos
18-08-2008 @ 15:25
κι άλλες δύο ψυχές που δεν ξέρουνε
δυο φυντάνια μωρά στον αέρα
μες τη ζάλη του μπήκε ο Θεός
να τα σώσει ,να βγει ζωντανός!

*** ποιος αγιος & ποιος θεος το αδικο μοιράζει*** ::hug.:: ::yes.:: ::hug.::
iokasth
18-08-2008 @ 15:58
ΕΛΕΑΝΝΑ μου, ασχολίαστο...
Την Αγάπη μου, και καλό ξημέρωμα.
Ν.
Helene52
18-08-2008 @ 23:19
κι άλλες δύο ψυχές που δεν ξέρουνε
δυο φυντάνια μωρά στον αέρα
μες τη ζάλη του μπήκε ο Θεός
να τα σώσει ,να βγει ζωντανός!
::cry.:: ::hug.:: ::kiss.::
nuxtolouloudo
19-08-2008 @ 00:03
Ελένη μου, η ευαισθησία σου και η ομορφιά της ψυχής σου, απωτυπώθηκαν με αυτούς τους στίχους... ::hug.:: ::cry.:: ::hug.::
swordfish
19-08-2008 @ 00:44
::hug.:: ::kiss.::
Ιχνηλάτης
19-08-2008 @ 01:24
Καλημέρα Ελένη!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Ιππαρχος
19-08-2008 @ 03:46
Κάθε σχόλιο περιττό νομίζω...
Ναταλία...
19-08-2008 @ 04:24
::hug.:: ::kiss.::
LADY KALAS
19-08-2008 @ 05:13
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ!! ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
neshart
19-08-2008 @ 10:30
όλα τα 'δωσε τίποτα πια..
η καρδιά του μονάχα χτυπά.
Δεν υπαρχουν σχολια για τετοιες τραγωδιες. ::cry.:: μονο ::cry.::
my alter ego
19-08-2008 @ 12:22
Με μεγάλη ευαισθησία και συναισθηματισμό άγγιξες το δράμα. Το αποτέλεσμα πολύ καλό, αλλά λίγο ενδιαφέρει στο προκείμενο.
Έχεις ιδιαίτερη ματιά στα πράγματα.

Εδώ ταιριάζει μάλλον η ρήση: "Να μη σε αξιώσει να δεις πόσα μπορείς ν' αντέξεις"
Μπράβο σου!
Α.Ε. ΕΠΕ
19-08-2008 @ 12:47
Πέρα απ' το αναμφισβήτητα εξαιρετικό ταλέντο σου, είσαι κι απ' τα πιό τρυφερά και γλυκά παιδιά που γνώρισα εδώ...
και τι άλλο να σου πω, σ' αγαπώ και σε καμαρώνω!
TASOS
17-09-2009 @ 13:13
εμενα ο πόνος μου ειναι η παρηγοριά μου
χωριζει το κακο απο το καλό
είναι η μελωδία στα λόγια μου
κι οταν μιλάω θαρείς πως τραγουδώ ::up.::
Α.Ε. ΕΠΕ
17-09-2009 @ 14:41
Σε καμαρώνω... πάλι...
::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο