| |
Κατάθεση ψυχής, δάκρυα και σπέρμα ξεραμένα στο πιγούνι.
Ανάγκη, η αλλοπρόσαλη ζάλη που ξερνάει το μπουκάλι.
Αγάπη, το χτένι που οργώνει και χαράζει σιωπηλά το δέρμα.
Πάθος και πόθος, μαριονέτες με τα σχοινιά τους τεντωμένα, που πρωταγωνιστούν σε παραμύθια άφήνοντας την υπόνοια διαστροφής.
Ορίζω,ορίζω κι ίσως και να με αυτοπροσδιορίζω, κρυμμένη πίσω από έννοιες που χτίζουν την αίσθηση.
Ορίζω,ορίζω κι ίσως να με τεμμαχίζω πετώντας τα κομμάτια μου στο φαράγγι της λήθης.
Ορίζω,ορίζω κι ίσως να με απαγχωνίζω εκσπερματώνοντας τα υφάδια της σιωπής.
Ορίζω,ορίζω κι ίσως...
Ορίζω,ορίζω ...
Ορίζω...
Επιτέλους σιωπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
