| |
Μέσα στης μαύρης μου ζωής την καταχνιά,
μια ηλιαχτίδα φαίνεται από μακριά.
Είσαι εσύ λευκό μου περιστέρι,
που στο φτερούγισμα σου φέρνεις τη χαρά.
Πως είναι δυνατόν ποτέ Θεέ μου,
αυτό το πλάσμα το αγγελικό.
Να βρέθηκε στον δρόμο τον δικό μου,
τέτοια ευτυχία πρώτη φορά θωρώ.
Και μ' έκανες τρελός να νιώσω από αγάπη,
όλα αλλάξανε σε μια βραδιά.
Και βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι,
πάει περνάει η μαύρη καταχνιά.
...σ'αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
