| |
Μέσα στου νου τους δρόμους
σε κύκλους σκοτεινούς
μια μνήμη σε φωνάζει
μα εσύ δεν την ακούς
Το σώμα σου χαράζουν
χιλιάδες μυστικά
κι οι ενοχές που κρύβεις
γίνοντ' αινίγματα
Μα δεν μιλάς.....
Τις φλέβες σου γεμίζεις
με θάνατο αργό
γεμίζεις οπτασίες
ψάχνεις συνένοχο
Κι οι φίλοι σου χαθήκαν
νομίζαν πως δεν ζείς
κι εσύ χαμένος πάλι
τη μοίρα σου απειλείς
ΡΕΦ. [B]Πάντα μέσα μου θα ζει
αβοήθητη η ματιά σου
μια αδύναμη ψυχή
που γελάει ειρωνικά
στου θανάτου τη σκιά... θα ζεί[/B]
Τώρα κοιμάσαι πάλι
για τελευταία φορά
στο σκοτεινό σου σπίτι
με τα φαντάσματα
ΓΕΦΥΡΑ. Κι εσύ τώρα φεύγεις μόνος
για ταξίδι μακρινό
και τα όνειρα που είχες κάνει
πέσαν στο κενό
όλα πέσαν στο κενό
σ' έναν άδειο ωκεανό πια θα ζείς
ΡΕΦ. [B]Πάντα μέσα μου θα ζει
αβοήθητη η ματιά σου
μια αδύναμη ψυχή
που γελάει ειρωνικά
στου θανάτου τη σκιά... θα ζεί[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
