| |
Μόνος στο πλοίο στην ίδια θέση
μ’ ένα στυλό και αναπτήρα
βαριά τη θλίψη σαν σάκο πήρα
πάλι στη σκέψη σ’ έχω καλέσει
να σε κοιτάξω , να σου μιλήσω
να βρω το χρώμα στα δυο σου μάτια
στη μουσική τους να βρω κομμάτια
άλυτους γρίφους μεμιάς να λύσω!
Σου γράφω λόγια , μετά θυμώνω
εδώ τα πρέπει και οι συμβάσεις
με μια στιγμή σου θα τα σκεδάσεις
στον ουρανό μου αστέρια απλώνω
Τον κόσμο φτιάχνω εικονικό
κι εσύ παρούσα να τριγυρίζεις
χορδές του νου μου γλυκά κουρδίζεις
διώχνεις σκοτάδια και πανικό
Τον αναπτήρα να μη πετάξεις
τους στίχους άναψε να σε φωτίζουν
σκέψης μου κύματα θα σε λικνίζουν
γέλα μου λίγο και μην αλλάξεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
