Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόμποι
 ...ένας καλός φίλος σε βοηθάει άμα μπεις στην φυλακή...ένας καλύτερος βρίσκεται στο ίδιο κελί και σε λέει: «Τα σκατώσαμε»
 
Έκανες κόμπους την ζωή
ως είχες μάθει στους προσκόπους
μα τώρα πια δεν μίλαες στους ανθρώπους
γιατί ήξερες...το γέλιο έκαμαν χολή.

Δάκρυζες κάτι Κυριακές μοναχικές
όταν και θέριευαν, μεγάλωναν οι κόμποι
και τυλιγμένοι στον λαιμό γινόταν βρόχοι
και σ’ απειλούσαν...μηχανές, λες, φονικές.

Τότε μεθούσες με τα κόκκινα κρασιά
της μοναξιάς και την ελπίδας τα οπιούχα
κι αναζητούσες σε νερά αλκοολούχα
μια κάποια λύτρωση...μια κάποια γιατρειά.

Και σε ξυπνούσε κάθε βράδυ ο πυρετός
και κάτι όνειρα που ερχόταν με μανία
ο ύπνος σου γινόταν τυραννία
ο ξύπνιος σου αέναος συρφετός.

Έλεγαν σου ’λειπαν πολύ
τα μακρινά των οριζόντων τα ταξίδια
γι’ αυτό τ’ απόβραδα σε ζώνανε τα φίδια
«για θα ’βλεπες στην γης ανατολή».

Μα συ κρυμμένο κει κατάστηθα κρατάς
κείνο το γιόμα που ’χες μια μικρή Κινέζα
Μάριον Λι...με μάνα, λέει, Βιεννέζα
«Τα δεκαέξι», την ερώτησες, «πατάς;».

Είχε γενέθλια και πως να κάνει κόμπο
ζήτουσε να της μάθεις ναυτικό
κι εκεί λίγο πριν το ρολόι δείξει οκτώ
απ’ του wc κρεμάστηκε τον γλόμπο...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

... πέσαμε απ' τα σύννεφα....
 
naoum
02-09-2008 @ 01:50
::oh.:: ::theos.:: ::up.::
FRACTALS
02-09-2008 @ 02:01
::cry.::
bj-counter
02-09-2008 @ 02:06
Και σε ξυπνούσε κάθε βράδυ ο πυρετός
και κάτι όνειρα που ερχόταν με μανία
ο ύπνος σου γινόταν τυραννία
ο ξύπνιος σου αέναος συρφετός.
---------------------------------------------------------------------------------------
Όλο είναι πανέμορφο αλλά αυτή η στροφή είναι η αγαπημένη μου!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ψιτ-ψιτ
02-09-2008 @ 02:24
απο που το ΄κλεψες ρε ?
georgeabout
02-09-2008 @ 03:48
::cry.::
foteinos
02-09-2008 @ 04:07
κι ένας χειρότερος σε σπρώχνει να το διαπιστώσεις και γευστικώς... χαχαχαχα... παρεπιπτόντως, χάλια το σουβλάκι
foteinos
02-09-2008 @ 04:09
κι αναζητούσες σε νερά αλκοολούχα
μια κάποια λύτρωση...μια κάποια γιατρειά... επίσης αυτός ο στίχος μ' εκφράζει απόλυτα.. τι είχες στο μυαλό σου άραγε? ::censo.::
ftx
02-09-2008 @ 04:37

εγώ τις σκοτώνω και μετά βγαίνω και το λέω... νομοτελειακά, κάποια στιγμή θα με μπουζουριάσουνε

εσύ τους δίνεις το σκοινί, τους δίνει το σαπούνι, τους δείχνεις και πώς να κάνουνε τον κόμπο, και πάνε και σκοτώνονται μοναχές τους
είσαι σε άλλο επίπεδο ρε
άλλη κλάση (κλάσει)
Μοιάζω μ'εσένα
02-09-2008 @ 04:42
Για το ποίημα ::oh.::
για το σχόλιο ::oh.::
swordfish
02-09-2008 @ 05:14
::oh.:: όπως τους έδεσε τους κόμπους να τους λύσει! ... απλούστατο!!!::yes.:: ::up.::
BonnieJo
02-09-2008 @ 06:29
θα κάνω ένα σχόλιο κλέβοντας μία καλή φίλη
μιας και θα μας μπουζουριάσουν όλους μαζί σύμφωνα με την κατά μπάλι θεώρηση...


το αεροπλάνο φεύγει και

"σκέφτομαι να πέσω μέσα ...
έτσι για αλλαγή ..."

η τελευταία σου στροφή κουμπώνει ακριβώς στην αίσθηση της ματαιότητας που με τριγυρνά από το πρωί σαν κακιά γρίπη
tomas_to_tomari
02-09-2008 @ 06:54
ade auta einai... ::rock.::
Α.Ε. ΕΠΕ
02-09-2008 @ 13:04
Μήπως δεν ήθελε να φάει τα δηλητηριασμένα μανιτάρια; ::huh.::
sunnyvita
02-09-2008 @ 21:24
θα γινόταν πολύ ωραίο τραγούδι.Θα ήθελα να το ακούσω από Κατσιμίχα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο