Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Epitaph
 κι αυτό για τον socrates... τον άλλον τον τέλειωσα
 
Epitaph

Πενθώ ένα αύριο, πιο μόνο στη σκέψη μου
Τις σάρκες του τρώω
Δεν φτάνει που θα έρθει, ισχνό και αδύναμο
Εγώ το τελειώνω
Ξυπνώ μ’ ένα δάκρυ, που έμεινε ακύλιστο
Κι ένα άγριο πόνο
Το πάθος που μέσα μου, στέκει αμήχανο
Στον όψιμο χρόνο

Πενθώ τις σημαίες που κάποτε ανέμισα
Και τώρα τις σχίζω
Στα όλα όσα αδίκως, με πάθος τα ζήλεψα
Και δε με γνωρίζω
Αφήνω στην άκρη, την άδολη αγάπη μου
Το απέραντο φως της
Και μπαίνω χαμένος, κρυφά στο λαβύρινθο
Που βρήκα εντός της

Πενθώ τις ιδέες μου, που μάζεψαν άσχημα
Στο σώμα μου επάνω
Το λίγο της πλάνης μου, που χάθηκε πρόωρα
Την τρέλα που χάνω
Αφήνω τη σκέψη μου, σ’ ένα άδειο πλαίσιο
Χωρίς παρεμβάσεις
Μα εκείνη απλώνεται, σε όλα όσα αγάπησε
Με αθρόες επεκτάσεις

Πενθώ την απόσταση, που χρόνια την έβλεπα
Χωρίς να την φτάνω
Το βλέμμα που έτρεχε, σαν άγριο άλογο
Σ’ εκτάσεις που χάνω
Ταιριάζω το μαύρο μου, σε άθλιο επίλογο
…χωράει παντού
Κι η μέρα μου γνέφει, πικρά και με νόημα
Πως τώρα είσαι αλλού

Πενθώ τα ωραία
Πενθώ τα απρόοπτα
πενθώ τα καλά

Πενθώ όσα με έτρεπαν
Και μου έδιναν ώθηση
Να φύγω μπροστά.







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου
 
balistreri
03-09-2008 @ 01:54
ο άλλος ...είμαι εγώ (Β)
foteinos
03-09-2008 @ 01:56
Πέρασα τόσα δεν ακούμπησα και να που πάλι φεύγω μόνος με μια γεύση ήττας (νου) στα χείλη. Πάλι με νίκησα ξανά και δεν κατάφερα να θριαμβεύσω πάνω στα άψυχα νεκρά μου μέλη να χορέψω νικητής, πάλι δεν πρόφτασα.
Πάλι με διέλυσα αφού μόνο αυτό έμαθα πια να κάνω
Τόσο καλά και τέλεια και ωραία
όμορφα
Πάλι να κοιτάζομαι στον ίδιο τον καθρέφτη
Ούτε κι αυτός μ’ αλλάζει πια
δεν με αλλάζει.
Πάλι προσπάθησα να βγω πάνω απ’ τα αίματα
Πάνω απ’ τις τόσες μου ψυχές που κουμαντάρω
Πάλι εγώ ακυβέρνητος σ’ ένα σκαρί που σμίλεψα με ψέμα
…. είναι γκρι
Ναι είναι γκρι σαν όλα τα παλιά, τα αθύμητα και τα λησμονημένα
Πάλι ναυάγησε μαζί κι αυτό με μένα
Πάλι στεριά να πιάσω μάταια προσπάθησα και να σαλτάρω πάνω της σαν κλέφτης που έφυγε έτσι στα κρυφά μακριά απ’ τη λεία
Πάλι την ξόδεψα πάλι σπατάλησα και μ’ υποδέχθηκε στυφά η νέα μου γη
Δεν έχει πια νερό να ξεδιψάσω
Δεν έχει πόρους
Δεν έχει αίμα
Δεν έχει ψέμα
Έχει μονάχα αλήθειες φθονερά να με κοιτούν
Εγώ
Που τόσο μόνος μ’ έναν στρατό… δεν τις ξεπάστρεψα
Πάλι δεν μ’ άκουσα
Και πώς να βγω πια στον αφρό μου επάνω.

ψιτ-ψιτ
03-09-2008 @ 02:11
εγω ειμαι ο αλλος (Ψ).
giannisanas
03-09-2008 @ 02:37
αχ Φωτεινέ ο αγώνας να βρούμε τον εαυτό μας είναι ισόβιος
swordfish
03-09-2008 @ 02:39
Κι εμένα....με τελείωσες!...Καλημέρα!!!!!!!!! ::yes.:: ::up.::
Denis
03-09-2008 @ 03:35
Μετά από τόσον καιρό, μες την... αισιοδοξία σε βρίσκω, βρε Φωτεινέ μου... ::sad.:: Καφέ και παξιμαδάκια δε θα μάς τρατάρετε; ::rol.:: ::hug.::
foteinos
03-09-2008 @ 03:42
καλώς τον.. έχει και φρέντο κι ότι θες, αρκεί να προσθέσεις ακόμα μια νότα απ' αυτήν που ανέφερες παραπάνω. Ζητάω πολλά?? χαχα
poetryf
03-09-2008 @ 04:07
Μου θύμισες το "μονόγραμμα" του Ελύτη...
"Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου'ρθε ο κόσμος"...
Λάμπεις! ::love.::
Ναταλία...
03-09-2008 @ 04:26
Πενθώ τα ωραία
Πενθώ τα απρόοπτα
πενθώ τα καλά

Πενθώ όσα με έτρεπαν
Και μου έδιναν ώθηση
Να φύγω μπροστά.
::up.:: ::up.:: ::up.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
03-09-2008 @ 13:27
Πολύ δημιουργικά πενθείς!!! ΩΡΑΙΟ!!

εγώ με τα παξιμαδάκια μου μπορώ να έχω ένα κονιάκ;;; ::sneak.::
Α.Ε. ΕΠΕ
04-09-2008 @ 12:55
Πενθώ την απόσταση, που χρόνια την έβλεπα
Χωρίς να την φτάνω
Το βλέμμα που έτρεχε, σαν άγριο άλογο
Σ’ εκτάσεις που χάνω
Ταιριάζω το μαύρο μου, σε άθλιο επίλογο
…χωράει παντού

Γάντι!!! Ευχαριστώ!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο