Μαυροδάφνη
03-09-2008 @ 05:08 | Μ' άρεσαν οι στιγμές σου, Jorlin... ::smile.::
Η σκηνή δε με το μήλο μου θύμισε τους πρωτόπλαστους και το μοτίβο αμάρτημα - πτώση... | |
χάρης ο κύπριος
03-09-2008 @ 06:43 | μου θύμισες απλά και αυτονόητα
που η ρουτίνα με έκανε να ξεχάσω.
πόσο δίκαιο έχεις γι'αυτές τις ανθρώπινες στιγμές...
σε συγχαίρω για τη γραφή σου ! | |
ALYZIOS
03-09-2008 @ 08:18 | Να βιώσουμε κι εμείς έστω και λίγο
Στιγμές ανθρώπινες
Στιγμές ευτυχισμένες
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ ::yes.:: ::up.:: | |
Jorlin
04-09-2008 @ 15:19 | Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας! Χαίρομαι που σας μετέδωσα κάτι... ::xmas.:: ::blush.:: | |
MASTER
08-09-2008 @ 07:40 | τι μου θύμισες τώρα..; Μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν ένα πρωί είδα τον ήλιο να ανατέλλει και να φωτίζει τη Θεσσαλονίκη από το όρος του Χορτιάτη...με καλή παρέα, τότε ένιωσα ότι ζούσα πραγματικά
έστω και λίγο
Στιγμές ανθρώπινες
Στιγμές ευτυχισμένες
::yes.::
Καλά δεν είδατε την επιγραφή "Μην ταΐζετε τα ζώα" στον εθνικό κήπο; ::razz2.:: | |
Jorlin
08-09-2008 @ 14:47 | Κι εγώ λατρεύω τις ανατολές... είναι η αγαπημένη μου ώρα της μέρας, ιδίως όταν βρίσκομαι κάπου εξοχικά, μαγευτική η εναλλαγή των χρωμάτων καθώς ξυπνά σιγά-σιγά η φύση (πουλάκια κελαηδούν και όλα τα σχετικά)...
Στο βουνό του Χορτιάτη έχω ανέβει από κει που πάνε οι ορειβάτες (με καλή παρέα κι εγώ)... Ακολουθουσαμε κάτι κόκκινα σημάδια στα δέντρα για να βρούμε ένα καταφύγιο, τελικά χαθήκαμε, μαζέψαμε κάτι ασφοδελάκια κι ευτυχώς προλάβαμε να κατέβουμε και να βρούμε το δρόμο της επιστροφής προτού νυχτώσει... όμορφες στιγμές...::love.::
Επιγραφή;?!; Καλά που μου το είπες, θα φροντίσουμε να την αποφύγουμε!! ::lick.:: | |
 |
