|
| Το Δώρο | | | Σαν ένα παιδί μικρό,πού΄χει στερηθεί πολλά
κι ένα δώρο ξαφνικά έρχεται απ΄το πουθενά
Τό΄θελε από καιρό,μα δεν είχε τα λεφτά
ήταν δώρο απ΄το Θεό,δεν ζηλεύει τώρα πια
Με λαχτάρα το κοιτά κι η καρδιά του αναπηδάει
τρέμει από τρελλή χαρά κι έτσι πέφτει κάτω.....σπάει
Δεν πιστεύει,δεν ελπίζει,κάτω κάθεται και κλαίει
ξέρει,δεν θα ξαναγίνει,δεν το εκτίμησε και φταίει
Μέσ΄τα δάκρυά του πνίγει το θυμό του και τη θλίψη
και για μια στιγμή το χρόνο,πίσω θέλει να γυρίσει
Να μπορούσε να τάλλάξει, όλα πάλι απ΄την αρχή
μα τη δύναμη δεν έχει κι έτσι σταματάει εκεί
Τα κομμάτια του μαζεύει και τα κλείνει στο συρτάρι
απ΄τις γρίλλιες του χαζεύει.....
τι κι αν κλαίει και το φεγγάρι?
Σαν κι αυτή την ιστορία μοιάζει νά΄ναι κι η δική μου
μόνο που...αντί για δώρο,ήσουνα εσύ ψυχή μου
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| To μυαλό είναι ο πολυτιμότερος σκληρός!!!!! Αν τον κάψεις....τέλειωσες! | | |
|
swordfish 03-09-2008 @ 06:58 | Γειά σου Αθηνα!!!!
''Σαν κι αυτή την ιστορία μοιάζει νά΄ναι κι η δική μου
μόνο που...αντί για δώρο,ήσουνα εσύ ψυχή μου '' ...μια ιστορία, μια εξομολόγηση !!!
::yes.:: ::love.:: | | **Ηώς** 03-09-2008 @ 08:22 | έ να είναι το σίγουρο: όταν χάσουμε κάτι καταλαβαίνουμε την αξία του! ::razz2.:: | | Νικηφόρος Ουρανός 03-09-2008 @ 09:00 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Nikos Krideras 03-09-2008 @ 09:31 | γιά σου Αθηνά πολύ όμορφο!!!!!!! ::up.:: | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α 03-09-2008 @ 13:02 | Με λαχτάρα το κοιτά κι η καρδιά του αναπηδάει
τρέμει από τρελλή χαρά κι έτσι πέφτει κάτω.....σπάει
::smile.:: ::smile.:: | | sunnyvita 03-09-2008 @ 13:35 | τόσο όμορφο.......... | | ψιτ-ψιτ 04-09-2008 @ 03:40 | ::up.:: καλο ε? | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|