Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οικειότητα
 ο έρωτας ραπίζει το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας (Τ. Νικηφόρου)
 
Στέκεις στο ένα σου πλευρό και με κοιτάζεις
κι εγώ ότι κοιμάμαι παριστάνω
αφού τόσο σ’ αρέσει να κοιτάζεις
πίσω απ’ τα βλέφαρά μου τα μισόκλειστα
σα να ‘θελαν τα χέρια σου να ψηλαφίσουν
την αύρα των πιο ξέγνοιαστων ονείρων μου

Κι εμένα πόσο μου αρέσει αλήθεια
να γέρνει φάλτσα ο ήλιος πίσω σου
και να σκορπίζει τις πορτοκαλιές του χάντρες
στο άνισο περίγραμμα της ευχαρίστησής σου
πάνω στο περσικό χαλί, που κουλουριάζονται
οι αποφορτισμένες μας αισθήσεις

Έχει μιαν οικειότητα το δειλινό
χρόνια που μας σκεπάζει
δυο μυστικοί δραπέτες των ορίων
σε σύζευξη μοναδική, απέναντι της λήθης

Και πώς βαθαίνει το ατάραχο σου βλέμμα
όταν οι έγνοιες το εγκαταλείπουν
για να παραδοθεί αλώβητο
στη θέα εκείνου του παλιού αισθήματος
Ζεστή κουβέρτα, αγαπημένη αγκαλιά
λησμονημένος πόνος

Να, δε με νοιάζει να βραχώ
ακόμη κι απ’ τα δάκρυά μου
Κάθε που σ’ αποχαιρετώ
σ’ ένα μαντίλι να τα παίρνεις
σαν φυλαχτό κι υπόσχεση

τις άλλες ώρες είμαστε θνητοί





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 8
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      replay
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
Α.Ε. ΕΠΕ
03-09-2008 @ 21:55
Εσύ πάντως, είσαι πάντα θεά! ::love.::
justawoman
03-09-2008 @ 22:05
Πρωινή, πρωινή η εταιρεία μου... πως φαίνονται τα ζόμπι του Δημοσίου, ε? ::whist.::
ψιτ-ψιτ
03-09-2008 @ 22:58
αμαν ρε παιδι μου...πρωϊ-πρωϊ...
LILA KIRA
03-09-2008 @ 23:29
υπέροχο!!!!!! ::hug.:: ::up.:: ::up.::
κώστας νησιώτης
03-09-2008 @ 23:42
και πως βαθαίνει το πνεύμα διαβάζοντάς σε αγαπημενη φιλη!!

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
04-09-2008 @ 01:30
Να, δε με νοιάζει να βραχώ
ακόμη κι απ’ τα δάκρυά μου
Κάθε που σ’ αποχαιρετώ
σ’ ένα μαντίλι να τα παίρνεις
σαν φυλαχτό κι υπόσχεση

...τις άλλες ώρες είμαστε θνητοί

Μ' έκοψες με χώρισες στα δυο.... ::up.::
balistreri
04-09-2008 @ 02:52
λίμνες...χθες βράδυ είδα στο όνειρό μου λίμνες.
μέσα σε κάτι μεγάλα κατάμαυρα μάτια που με κοίταζαν και μέσα τους χανόμουν. δεν είναι μόνο η περίεργη σχέση που έχω με το νερό και με παρασέρνει να πέσω μέσα του είναι κι αυτό το βλέμμα σου ψυχή μου. το υγρό, το θλιμμένο, το λατρευτό. δεν χρειάζεται να μου μιλάς πια. εσύ δεν χρειάζεται. αρκεί να με κοιτάξεις. μια φορα.
το πρωί όταν ξύπνησα το μαξιλάρι ήταν μουσκεμένο από δάκρυα...μα εγώ δεν μπορώ να κλάψω....

κοίτα να δεις σχόλιο γμτ...πρώτη φορά στην μνημειώδη καριέρα μου γράφω κάτι τέτοιο...τι μπορεί να πάθει κανείς μετά από μια βραδιά ψυχανάλυσης ρε πούστη μου...εδώ μέχρι τον χειμωνανθό του χαρούλη πήγα κι αγόρασα....

σε λέω δεν είμαι καλά...
Ναταλία...
04-09-2008 @ 03:34
Πάρα πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Μοιάζω μ'εσένα
04-09-2008 @ 05:14
Κάθε που σε διάβαζω αναζωογονούμαι ρε Στέλλα μου!
Τι'ναι αυτό μαζί σου πια;
Την αγάπη μου σου στέλνω! ::love.::
FRACTALS
04-09-2008 @ 05:21
Αυτή η οικειότητα μας έφαγε Στέλλα μου…
Στο πάνω …πόσο σε νιώθω …πόσο…
Ιππαρχος
04-09-2008 @ 06:37
Τις άλλες ώρες είμαστε θνητοί...

φοβερό!
ALYZIOS
04-09-2008 @ 06:48
ΘΕΑ!!!!!!!!!!
::up.:: ::yes.::
νετη541
04-09-2008 @ 07:24
!!!!!!!!!!!!......speechless!!!....
Nefeligeretis
04-09-2008 @ 09:47
Είναι η οικειότητα κάτι; Μια πιθανή ζεστή κουβέρτα;
Μια υπόσχεση; Μια αγαπημένη αγκαλιά;
ή μπορεί να΄ναι ίσως ο προθάλαμος ενός ολέθρου;
::hug.::
artista_k
04-09-2008 @ 10:42
Από τα πιο αγαπημένα μου... ::love.:: ::kiss.::
ftx
04-09-2008 @ 11:35
τι καλό!!!
nirbana
04-09-2008 @ 14:00
τι υπέροχο...αγαπησιάρικο......το λάτρεψα... ::smile.::
Μπάμπης
04-09-2008 @ 14:46
ήμουν κι εγώ εκεί!!!(τώρα σαν justaman ή σαν κουμπάρος δεν το ξέρω...) ::kiss.::
Μελής
05-09-2008 @ 05:07
Κι εμένα πόσο μου αρέσει αλήθεια
να γέρνει φάλτσα ο ήλιος πίσω σου
και να σκορπίζει τις πορτοκαλιές του χάντρες
στο άνισο περίγραμμα της ευχαρίστησής σου
πάνω στο περσικό χαλί, που κουλουριάζονται
οι αποφορτισμένες μας αισθήσεις


ποίημα πληρότητας
ivikos
06-09-2008 @ 00:08
......Έχει μια οικειότητα το δειλινό
χρόνια που μας σκεπάζει
δυό μυστικοί δραπέτες των ορίων
σε σύζευξη μοναδική, στ' απέναντι της λήθης.....

...
...

...τις άλλες ώρες είμαστε θνητοί

Τι αποθεωτικά όμορφα γράφεις ρε Στελλάκι....
δεν τα χορταίνω τα γραπτά σου!!!!!!
Να 'σαι καλά κορίτσι μου να μας ταξιδεύεις




::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο