| |
[I][B]Σπατάλησε μία ευχή, στης λησμονιάς την πύλη
και με μαχαίρι χάραξε, “ Σε αγαπώ αλήτη”
Κόρη ετών δεκαοκτώ, ψημένη στο λιοπύρι
η μοίρα της της πρόσφερε, στο άγνωστο ταξίδι
Στα ανάθεμα της ερημιάς, στο δάκρυ της σελήνης
στη βάρκα του Αχέροντα, στη βάρκα του Αχέροντα
με ναύλο την ψυχή της
Βλέπει σκιές να τριγυρνάν, και τις ρώτα αν ξέρουν
για τον αλήτη που χάσε, για τον αλήτη που χάσε
αν είδαν που τον εχουν
Σε μια σκιά απότομα, το βλέμμα της το στρέφει
στα κόκκινα τα μάτια της, εκείνονε σα βλέπει
“Γεια σου καλέ μου” του μιλά, και η φωνή της τρέμει
“Σου το ‘χα πει η αγάπη μου, για σένα δεν πεθαίνει”
Στα ανάθεμα της ερημιάς, στο δάκρυ της σελήνης
στη βάρκα του Αχέροντα, στη βάρκα του Αχέροντα
με ναύλο την ψυχή της
Κόρη ετών δεκαοκτώ, στην αγκαλιά του αλήτη
αχ Χάρε πόσο θα θελα, αχ Χάρε πόσο θα θελα
να ήταν παραμύθι
ΜΟΥΣΙΚΗ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΕΛΑΣ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
