| |
| | Ανάμεσα σε δυο γενιές |  | | |
[align=center]Ποιος φόβος σου όπλισε το χέρι;
Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Σε φώναξα ή με βρήκες;
Τώρα καταλαβαίνω. Ήθελες να με πείσεις
να φοβάμαι το σκοτάδι. Κι όσο αντιστεκόμουν,
τόσο έτρεμες το φως.
Μεγάλωνα, κι ένιωθα τις φτερούγες σου να κλείνουν
ασφυκτικά γύρω μου,
κάγκελα να με περικυκλώνουν, έναν κλοιό να σφίγγεται.
Κι όταν απέδρασα, βγήκα στη φυλακή.
Έμαθα να λέω ψέματα, να πατάω επί πτωμάτων,
να πουλάω την ψυχή μου για να αγοράζω άλλες,
έμαθα να κάνω τα πάντα για να επιβιώνω
-έτσι δεν ήθελες;- και στην πορεία...
έχασα τι; Έχασα ποιον;
Και τώρα που μεγάλωσα κάνω τα ίδια λάθη,
όχι γιατί δεν τα αναγνωρίζω ή κατανοώ,
αλλά γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι να αλλάξω
κάτι μόνη μου, φοβάμαι τον κόσμο και αυτά που
μας έκανε, όλα όσα θα συμβούν ακόμη
και το μόνο μου μέλημα είναι να διδάξω την
ίδια επιβίωση.Τον στέλνω σε έναν πόλεμο.
Ας μην είναι αυτός, εκείνος που θα χαθεί.
Από μας ήρθε αυτός ο φόβος;
Έχει όνομα;
Είναι το δικό σου;
Είναι το δικό μου;[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα... Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα... | | | |
|
ψιτ-ψιτ
04-09-2008 @ 10:59 | κακα τα ψεματα..σαν τον Αλογοσκουφη πουθενα !!! | | Μοιάζω μ'εσένα
04-09-2008 @ 11:13 | Πολύ ορθά το έθεσες. Ο φόβος δεν έχει ταυτότητα, γίνεται βδέλα σε κάποια ψυχή για να κλέψει το όνομα της.
Πανέμορφο είναι! | | Xωρολάτρης
04-09-2008 @ 13:13 | Ο φόβος είναι πανίσχυρη έννοια Αριάδνη μου..τον ζητάμε ασυναίσθητα πολλές φορές μες στη ζωή μας για να έχουμε ίσως έτοιμη την δικαιολογία που χρειαζόμαστε για όλα αυτα που δεν θα τολμήσουμε.. | | **Ηώς**
04-09-2008 @ 14:11 | Μεγάλο θέμα άνοιξες!
όλα κληρονομούνται από γενιά σε γενιά Αθηνά μου
πολύ καλός ο προβληματισμός σου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
