| |
Στης αγάπης τα μελίσσια, σαν βασίλισσα σε βρήκα
από του κόσμου τα βαθιά τα σκοτεινά χαλάσματα
γύρισα στους ανθρώπους μα, μου μοιάζουνε φαντάσματα
γύρισα πια στη γειτονιά και στ' απλωμένα θερινά
τα γνώριμά μου χάσματα
εκεί που ξέρω να απορώ, που ξέρω να κοιμάμαι
οι παραστρατημένοι εκεί αμέτρητοι γυρνάνε
εκεί μέσα στης θλίψης το γλυκόπικρο μανδύα
εκεί περνάω τις ώρες μου με ανθρώπους χορωδία
εκεί βοσκάν τα έλατα και νιώθουν τα κριάρια
εκεί φυτρώνουν λησμονιάς άγρια μαργαριτάρια
και εκεί την λήθη σκάβουνε λογιών τα μανιτάρια
εκεί τα ξέφωτα σα λάμπουνε κι οι φεγγαρίσιες κόρες
εκεί σαν πέσει σκοτεινιά τέρατα γίνονται όλες
των ηρώων και των ανθρώπων όλες οι φυλές του χώρου
το παράπονο αιώνιο του χλωμού αγγελιοφόρου..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
