Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271235 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κρυψώνες
 
Στης ψυχής μου τη σοφίτα
ανεβήκανε ποτήρια
και στων χρόνων μου την ήττα
ξεκλειδώσαν παραθύρια

Σήκωσε ο αέρας σκόνη
φάνηκαν τα περασμένα
με τη σκέψη να σκαλώνει
στα σεντούκια τ’ ανοιγμένα

Τα ποτήρια μου φροντίζουν
σε ταχύτητα μεγάλη
την ταινία να γυρίζουν
της ζωής μου όλη τη ζάλη

Πιάνω τις φτηνές χαντρούλες
που άφηνα να με γελάνε
-των παθών μου τάχα δούλες-
κι αγκαλιά κατρακυλάμε

Στης σοφίτας τις κρυψώνες
τα διαμάντια φυλαγμένα
απ’ των χρόνων τους χειμώνες
δάκρυα κρυσταλλωμένα…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η γλώσσα είναι ένας τρόπος για ν' αλλάξω...
 
justawoman
09-09-2008 @ 04:26
Μου άρεσε πολύ!!!
Αρκετά πρωτότυπος ο στίχος σου

Εκεί στην τρίτη στροφή, αν άλλαζες λίγο προθέσεις και άρθρα νομίζω θα έστρωνε εντελώς
::smile.::
poetryf
09-09-2008 @ 04:33
Συμφωνώ με τη Στέλλα...
Πολύ όμορφο ωστόσο!
kapnosa-v-ainigma
09-09-2008 @ 04:40
Θαυμα ειναι! ::yes.::
peiraiotissa
09-09-2008 @ 05:00
::up.:: ::up.:: ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ!!!
Αγνή
09-09-2008 @ 07:46
δεν το κατάλαβα, και σίγουρα δεν θα μου το εξηγήσει κανείς
μα ένιωσα τις δύο τελευταίες
η τελευταία ειδικά είναι πραγματικά υπέροχη~~~~
giorgos01
09-09-2008 @ 09:49
πολυ καλο!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο