| |
Ήθελα να σαι η ʼνοιξη στεφάνι στα μαλλιά
που να φοράς, από κατάσπρους υάκινθους
να σε προσμένω μακριά τη βαρυχειμωνιά
να διώξεις, με τους άνθινούς σου μίσχους .
Ήθελα να σαι θάλασσα, νερό ιαματικό
το μέτωπο να βρέξω, να δροσίσω
και αν είναι το γραφτό μου να πνιγώ
στο σώμα σου στερνή πνοή ν' αφήσω.
μα τώρα λείπεις και η ʼνοιξη δεν έρχεται εδώ
κι ας έχουνε διαβεί χειμώνες έξι
κι αντί νερό καθαρτικό, σε μολυσματικό
βυθό, μάταια προσμένω εγώ να φέξει.
κι όμως πολύ βαρέθηκα να ζω με απουσίες
και με μισό κορμί να προσπαθώ
νυχτερινά φαντάσματα, ημέρας οπτασίες
να κυνηγώ. Κουράστηκα να αποχαιρετώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
